ΔΠρΒερ ΑΔ2/2024 - Πλήρες κείμενο

Πρόεδρος: Ιωάννα Κοντογιάννη, Πρόεδρος Πρωτοδικών
Εισηγήτρια: Μαρία Χατζησαββίδου
Δικηγόρος: Θεόδωρος Τσιάτσιος

Μερική ανάκληση άδειας διαμονής ως προς τα χρονικά όρια που κατείχε Αλβανός υπήκοος ως κατιών Έλληνα υπηκόου, ένεκα έλλειψης -της αντικειμενικής προϋπόθεσης- της ύπαρξης ασφαλιστικής ικανότητας καθ’ όλη τη διάρκεια του τίτλου διαμονής∙ απόρριψη αιτήματος για ανανέωση άδειας διαμονής λόγω προσωποπαγούς δικαιώματος και επιβολή του μέτρου της επιστροφής με οικειοθελή αναχώρηση από τη Χώρα∙ απορρίπτεται η ένδικη αίτηση ακύρωσης, διότι, η έκδοση των επίμαχων πράξεων της Διοίκησης εχώρησε λόγω μη συνδρομής νόμιμης αντικειμενικής προϋπόθεσης και, ως εκ τούτου, κατ’ ενάσκηση δεσμίας αρμοδιότητας, ώστε δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας∙ εξάλλου, για την άσκηση της αρμοδιότητας ανάκλησης και ανανέωσης (κατά περίπτωση) της άδειας διαμονής δεν συνεκτιμώνται, κατ’ αρχήν, κριτήρια αναγόμενα στην προσωπική ή οικογενειακή κατάσταση του ενδιαφερομένου αλλοδαπού, αλλά κρίνεται εάν συντρέχουν ή όχι οι ειδικώς τασσόμενες προϋποθέσεις του νόμου∙ το γεγονός ότι οι λόγοι προστασίας της προσωπικής ή οικογενειακής ζωής δεν είναι, κατ’ αρχήν, ακουστοί κατά το στάδιο της εξέτασης των προϋποθέσεων ανάκλησης ή ανανέωσης (ή χορήγησης) τίτλου παραμονής, αλλά ενδεχομένως σε επόμενο (όπως αυτό λ.χ. της απομάκρυνσης του αλλοδαπού από τη Χώρα), δεν συνιστά παράβαση ούτε της ΕΣΔΑ∙ όσον αφορά στο κεφάλαιο με το οποίο επιβλήθηκε σε βάρος του αιτούντος το μέτρο της επιστροφής με οικειοθελή αναχώρηση από τη Χώρα, αυτό αποτελεί τον κανόνα αλλά και αυτόθροη συνέπεια της απόρριψης του αιτήματος ανανέωσης άδειας διαμονής, ενώ δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης του άρθρου 8 ΕΣΔΑ∙ μόνη η επίκληση από τον αιτούντα της επί σειρά ετών διαμονής του στη Χώρα, της εργασίας του και της απόκτησης ακίνητης περιουσίας δεν είναι ικανή, προδήλως, να συγκροτήσει εξαιρετική περίσταση που θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη μη απομάκρυνσή του από την Ελλάδα, στην οποία, ελλείψει νόμιμης άδειας διαμονής μετά τη μερική ανάκληση του κατεχόμενου από αυτόν νομιμοποιητικού τίτλου και την απόρριψη του προαναφερθέντος αιτήματός του, παραμένει πλέον παράνομα και να οδηγήσει τη Διοίκηση στην έκδοση απόφασης με περιεχόμενο διαφορετικό από την προσβαλλόμενη, ως προς το κεφάλαιό της με το οποίο διατάσσεται η οικειοθελής αναχώρησή του, ούτε δύναται να δικαιολογήσει την ακύρωση του μέτρου της επιστροφής∙ και τούτο, συνεκτιμωμένου, επιπλέον, ότι η ιδιότητα του αιτούντος ως πατέρα ανηλίκου τέκνου, που έχει φοιτήσει κατά το προηγούμενο σχολικό έτος σε νηπιαγωγείο της Χώρας, και αληθής υποτιθέμενη, ομοίως δεν επαρκεί για τη στοιχειοθέτηση εξαιρετικής περίστασης, δοθέντος ότι δεν προκύπτει ότι υφίσταται συμβίωση ή, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, επικοινωνία του με το -φερόμενο ως- τέκνο του ή, ακόμα, συνεισφορά του στην ανατροφή του τελευταίου και, πάντως, σταθμιζομένης και της μικρής ηλικίας αυτού, ενόψει της φοίτησής του σε νηπιαγωγείο, δεν προκύπτει η ανάπτυξη από το τελευταίο αδιάρρηκτων δεσμών με τη Χώρα, ενώ καθίσταται ευχερής ενδεχόμενη μετεγκατάστασή του στην Αλβανία∙ άλλωστε, οι σχέσεις του αιτούντος με τη μητέρα και την αδελφή του, που, όπως ισχυρίζεται, διαμένουν επίσης στη Χώρα, δεν εμπίπτουν, κατ’ αρχήν, στην έννοια της προστατευόμενης οικογενειακής ζωής, ως σχέσεις μεταξύ ενηλίκων, ενώ δεν προβάλλεται ούτε προκύπτει ότι υφίστανται μεταξύ τους ιδιαίτεροι δεσμοί εξάρτησης.

Νομικές διατάξεις: άρθρα 6, 9 παρ.1, 24, 82, 84, 136 ν. 4251/2014, 20, 21, 26 ν. 3907/2011, 6 Οδηγ. 2008/115/ΕΚ, 8 ΕΣΔΑ, 6 ΚΔιοικΔιαδ, ΥΑ οικ.30825/4.6.2014, ΥΑ οικ.41712/11.8.2014

Αριθμός Απόφασης: ΑΔ2/2024

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΒΕΡΟΙΑΣ

ΤΜΗΜΑ Β΄

ΤΡΙΜΕΛΕΣ

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 21 Μαρτίου 2023, με δικαστές τις: Ιωάννα Κοντογιάννη, Πρόεδρο Πρωτοδικών Δ.Δ., Ευστρατία Μπουντουράκη και Μαρία Χατζησαββίδου (Εισηγήτρια), Πρωτοδίκες Δ.Δ., και γραμματέα τον Θεόδωρο Βαϊνά, δικαστικό υπάλληλο,

για να δικάσει την αίτηση ακυρώσεως με αριθμό και ημερομηνία καταχώρισης …/30.6.2021 και Ε.Α.Υ. …,

του …(επών.) … (όν.) του … (πατρ.), υπηκόου Αλβανίας, κατοίκου Θεσσαλονίκης (οδός … αρ. …), ο οποίος παρέστη με την κατατεθείσα στις 20.3.2023 δήλωση της παρ. 6 του άρθρου 33 του π.δ. 18/1989 του πληρεξουσίου του δικηγόρου Θεόδωρου Τσιάτσιου,

κατά του Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, ο οποίος παρέστη με την κατατεθείσα στις 28.2.2023 δήλωση της παρ. 6 του άρθρου 33 του π.δ. 18/1989 του Αναπληρωτή Προϊσταμένου του Τμήματος Αδειών Διαμονής Ν. Πέλλας Νικολάου Σαπουντζή.

Με την αίτηση αυτή επιδιώκεται η ακύρωση των: α) 2020/11878/24.12.2020, β) 2020/11883/24.12.2020 και γ) 2021/1958/7.5.2021 αποφάσεων του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης.

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της έκθεσης της Εισηγήτριας - Πρωτοδίκη Δ.Δ., Μαρίας Χατζησαββίδου.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη και

Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα

Σκέφθηκε κατά το νόμο

Η κρίση του είναι η εξής:

1. Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αίτησης καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. το με κωδικό … ηλεκτρονικό παράβολο).

2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ο αιτών επιδιώκει την ακύρωση των κάτωθι αποφάσεων του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης: α) της 2020/11878/24.12.2020 απόφασης, με την οποία ανακλήθηκε μερικώς, ως προς τα όρια, η …/…/10.8.2015 άδεια διαμονής που κατείχε αυτός ως κατιών Έλληνα υπηκόου, λήξεως στις 19.1.2020, β) της 2020/11883/24.12.2020 απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε αίτημά του για ανανέωση της άδειας διαμονής του λόγω προσωποπαγούς δικαιώματος (άρθρο 84 του ν. 4251/2014) και επιβλήθηκε σε βάρος του το μέτρο της επιστροφής με οικειοθελή αναχώρησή του από τη Χώρα, εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από την επίδοση της εν λόγω απόφασης και γ) της 2021/1958/7.5.2021 απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε η ασκηθείσα από αυτόν αίτηση θεραπείας κατά των ανωτέρω, υπό στοιχεία α΄ και β΄, αποφάσεων.

3. Επειδή, η τρίτη προσβαλλόμενη απόφαση του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης, εκδοθείσα κατόπιν άσκησης από τον αιτούντα της .../22.4.2021 αίτησης θεραπείας και ύστερα από νέα ουσιαστική έρευνα της υπόθεσης, επί τη βάσει νέων στοιχείων, όπως θα εκτεθεί κατωτέρω, έχει εκτελεστό χαρακτήρα και παραδεκτώς προσβάλλεται με την υπό κρίση αίτηση (πρβλ. ΣτΕ 2154/2014, 1175/2013, 3259/2011, 1113/2008, 3576/2005, 2683/2003, 3646, 737/1998), είναι, άλλωστε, και η μόνη παραδεκτώς προσβαλλόμενη πράξη, καθόσον σε αυτήν ενσωματώθηκαν οι ανωτέρω, υπό στοιχεία α΄ και β΄ προσβαλλόμενες αποφάσεις του ιδίου ως άνω Συντονιστή, οι οποίες απώλεσαν την εκτελεστότητά τους (βλ. ΣτΕ 709, 339/2019, 1109-10/2017, 2176/2016, 4596/2015, 1517/2014, 714, 2434/2012, 2996/2011, 122/2010, 3964/2009, 3383, 503/2008 κ.ά.). Δεδομένου, δε, ότι η κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως ασκείται και κατά τα λοιπά παραδεκτώς, πρέπει να γίνει τυπικώς δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν.

4. Επειδή, στον ν. 4251/2014 «Κώδικας Μετανάστευσης και Κοινωνικής Ένταξης και λοιπές διατάξεις» (Α΄ 80), όπως τα άρθρα 1 έως 138 αυτού ίσχυαν προ της κατάργησής τους, από την 1.1.2024, με τα άρθρα 178 και 179 του ν. 5038/2023 (Α΄ 81/1.4.2023), ορίζεται στο άρθρο 6, υπό τον τίτλο «Γενικές προϋποθέσεις δικαιώματος διαμονής», όπως το άρθρο αυτό ίσχυε εν προκειμένω, με την προσθήκη τρίτου εδαφίου στην περίπτωση α΄ με το άρθρο 8 παρ. 20 του ν. 4332/2015 (Α΄ 76) και τέταρτου εδαφίου στην περίπτωση ε΄ με το άρθρο 39 του ν. 4546/2018 (Α΄ 101/12.6.2018), ότι: «Το δικαίωμα διαμονής πολιτών τρίτων χωρών που εισέρχονται νόμιμα στην Ελλάδα, για έναν από τους λόγους του Κώδικα αυτού, τελεί υπό τις εξής προϋποθέσεις: α) … ε) Να διαθέτουν πλήρη ασφάλιση ασθένειας, για το σύνολο των κινδύνων που καλύπτονται για τους ημεδαπούς. Υπό την επιφύλαξη ειδικών ρυθμίσεων της ασφαλιστικής νομοθεσίας, οι πολίτες τρίτων χωρών που διαμένουν στη χώρα για εργασία και τα μέλη των οικογενειών τους, εφόσον είναι συντηρούμενα, ασφαλίζονται υποχρεωτικά στον ασφαλιστικό φορέα που υπάγονται, αναλόγως του επαγγέλματος που ασκούν, αντίστοιχα με τους ημεδαπούς. Πολίτες τρίτων χωρών που διαμένουν στη χώρα για λοιπούς λόγους μπορούν να ασφαλίζονται σε ιδιωτικούς ασφαλιστικούς φορείς. Τα τέκνα των πολιτών τρίτων χωρών μετά την ενηλικίωσή τους, συνεχίζουν να ασφαλίζονται για υγειονομική περίθαλψη ως έμμεσα μέλη, στον οικείο ασφαλιστικό φορέα του γονέα, σύμφωνα με την ασφαλιστική νομοθεσία για υγειονομική περίθαλψη που ισχύει για τους ημεδαπούς και εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις της μόνιμης και νόμιμης διαμονής στη χώρα.», στην παρ. 1 του άρθρου 9, όπως η παράγραφος αυτή ίσχυε μετά την αντικατάστασή της με το άρθρο 38 παρ. 2 και 15 του ν. 4546/2018, ότι: «Για την ανανέωση της άδειας διαμονής, ο πολίτης τρίτης χώρας οφείλει, μέσα σε χρονικό διάστημα δύο μηνών πριν από τη λήξη της άδειας διαμονής, να υποβάλει σχετική αίτηση που συνοδεύεται από τα απαιτούμενα για κάθε περίπτωση δικαιολογητικά που ορίζονται στην υπουργική απόφαση που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 136. …», στο άρθρο 82, όπως το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 1 αντικαταστάθηκε με το άρθρο 8 παρ. 37 του ν. 4332/2015 και η παράγραφος 3 αυτού αντικαταστάθηκε, από 23.8.2018, με το άρθρο 31 παρ. 10 του ν. 4540/2018 (Α΄ 91), ότι: «1. Σε πολίτες τρίτων χωρών που είναι μέλη οικογένειας Έλληνα … χορηγείται “Δελτίο Διαμονής μέλους οικογένειας Έλληνα”, υπό την προϋπόθεση σταθερής διαμονής τους στη χώρα. … 2. … 5. Το Δελτίο Διαμονής έχει διάρκεια πέντε έτη. …», και στο άρθρο 84 ότι: «1. Τα μέλη οικογένειας Έλληνα διατηρούν προσωποπαγές δικαίωμα διαμονής όταν: α. Ο Έλληνας αποβιώσει και τα μέλη της οικογένειας διαμένουν στην Ελλάδα επί ένα έτος τουλάχιστον πριν από το θάνατο του. β. … 2. Το δικαίωμα διαμονής των προσώπων της παραγράφου 1 διατηρείται, υπό την προϋπόθεση ότι τα πρόσωπα αυτά αποδεικνύουν την ιδιότητα τους ως μισθωτών ή την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας, ή αποδεικνύουν ότι διαθέτουν επαρκείς πόρους για τους ίδιους και τα μέλη της οικογένειας τους, ούτως ώστε να μην επιβαρύνουν, κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Ελλάδα, το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας της χώρας, καθώς και ότι έχουν πλήρη ασφαλιστική κάλυψη ασθενείας στην Ελλάδα, ή, τέλος αποδεικνύουν ότι είναι μέλη της ήδη συσταθείσης, στην Ελλάδα, οικογένειας ενός προσώπου, το οποίο πληροί τις ανωτέρω προϋποθέσεις. 3. Το μέλος της οικογένειας Έλληνα που πληροί τις προϋποθέσεις του παρόντος άρθρου και επιθυμεί τη χορήγηση Προσωποπαγούς Δικαιώματος Διαμονής, οφείλει να υποβάλει σχετική αίτηση για τη χορήγηση άδειας διαμονής στην κατά το άρθρο 8 υπηρεσία, σε διάστημα δύο μηνών, αφότου συμβεί το γεγονός, ως απόρροια του οποίου διατηρείται το προσωποπαγές δικαίωμα, να υποβάλλει στις αρμόδιες αρχές, σχετική αίτηση η οποία θα συνοδεύεται από τα απαιτούμενα δικαιολογητικά. 4. … 5. Η προσωποπαγής άδεια διαμονής έχει διάρκεια πέντε (5) έτη και ανανεώνεται για πέντε (5) έτη κάθε φορά. 6. …». Περαιτέρω, στο άρθρο 24 του ιδίου ως άνω ν. 4251/2014, όπως η παράγραφος 1 του άρθρου αυτού ίσχυε μετά την αντικατάσταση της περίπτωσης β΄ με το άρθρο 8 παρ. 32 του ν. 4332/2015 και προ της κατάργησης του δεύτερου εδαφίου της περίπτωσης γ΄ με το άρθρο 72 παρ. 6 του ν. 4825/2021 (Α΄ 157), ορίζεται ότι: «1. Η άδεια διαμονής δε χορηγείται ή ανακαλείται ή δεν ανανεώνεται, εφόσον: α. Δεν πληρούνται ή δεν πληρούνται πλέον, οι προϋποθέσεις του Κώδικα αυτού. β. … γ. Ο αιτών δεν ανταποκριθεί εντός διαστήματος δύο μηνών, σε έγγραφη κλήση για οποιοδήποτε ζήτημα αφορά τη διαδικασία έκδοσης της άδειας διαμονής. … 2. Εφόσον χορηγηθείσα άδεια διαμονής ανακαλείται ή απορρίπτεται αίτημα χορήγησης ή ανανέωσης άδειας διαμονής, οι αρμόδιες κατά περίπτωση υπηρεσίες εκδίδουν απόφαση επιστροφής σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 16 - 41 του ν. 3907/2011.» και στο άρθρο 136 ότι: «1. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εξωτερικών και Εσωτερικών καθορίζονται τα ειδικά δικαιολογητικά ανά κατηγορία εθνικής θεώρησης και τα δικαιολογητικά που απαιτούνται για την έκδοση των αντίστοιχων αδειών διαμονής. 2. … 3. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας και Υγείας καθορίζεται το σύνολο των κινδύνων που θα πρέπει να καλύπτονται, κατ’ αναλογία με τους ημεδαπούς, προκειμένου να διαθέτουν πλήρη ασφάλιση ασθένειας πολίτες τρίτων χωρών που μπορούν να ασφαλίζονται σε ιδιωτικούς ασφαλιστικούς φορείς. 4. … 7. Όπου στις διατάξεις του παρόντος και στις σχετικές κανονιστικές ρυθμίσεις προβλέπεται ως προϋπόθεση η διάθεση επαρκών πόρων, το ύψος τούτων, η αναπροσαρμογή τους και ο τρόπος απόδειξης καθορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας. 8. …».

5. Επειδή, εξάλλου, στην οικ.30825/4.6.2014 απόφαση των Υπουργών Εξωτερικών και Εσωτερικών «Καθορισμός απαιτούμενων δικαιολογητικών για τη χορήγηση εθνικών θεωρήσεων εισόδου και για την χορήγηση και ανανέωση τίτλου διαμονής σύμφωνα με τις διατάξεις του N. 4251/2014» (Β΄ 1528), η οποία εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 136 παρ. 1 του ως άνω ν. 4251/2014, ορίζεται στο άρθρο 1, υπό τον τίτλο «ΚΟΙΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ ΑΔΕΙΩΝ ΔΙΑΜΟΝΗΣ», όπως το άρθρο αυτό ισχύει μετά την αντικατάστασή του με την οικ.31399/18/18.9.2018 απόφαση των Υπουργών Εξωτερικών και Μεταναστευτικής Πολιτικής (Β΄ 4366/1.10.2018), ότι: «… Ανανέωση άδειας διαμονής … • Αντίγραφο βιβλιαρίου υγείας του οικείου ασφαλιστικού οργανισμού βάσει της κείμενης νομοθεσίας ή ασφαλιστήριο συμβόλαιο ιδιωτικού φορέα ασφάλισης, όπου αυτό επιτρέπεται από την κείμενη νομοθεσία το οποίο θα καλύπτει το σύνολο των κινδύνων και το ύψος των καλυπτόμενων παροχών, όπως ορίζονται στην απόφαση που εκδίδεται κατ’ εξουσιοδότηση των διατάξεων της παρ. 3 του άρθρου 136 του ν. 4251/2014. … ΣΤ) ΑΔΕΙΑ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ - άρθρα 69 – 87 ΣΤ1.) … ΣΤ.4 Αρχική χορήγηση προσωποπαγούς άδειας διαμονής - Παρέχεται πρόσβαση στην αγορά εργασίας - Άρθρο 84 … • Αντίγραφο του ισχύοντος δελτίου διαμονής • Επικυρωμένο αντίγραφο εκκαθαριστικού σημειώματος της Εφορίας ή άλλα αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη πόρων το ύψος των οποίων καθορίζεται με την προβλεπόμενη από την παράγραφο 7 του άρθρου 136 του ν. 4251/2014, κοινή υπουργική απόφαση. • Ληξιαρχική πράξη θανάτου του Έλληνα στην περίπτωση που τα μέλη της οικογένειας διαμένουν στην Ελλάδα επί ένα έτος τουλάχιστον πριν από το θάνατο του ή … Ανανέωση άδειας διαμονής • Επικυρωμένο αντίγραφο εκκαθαριστικού σημειώματος της Εφορίας ή άλλα αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη πόρων το ύψος των οποίων καθορίζεται με την προβλεπόμενη από την παράγραφο 7 του άρθρου 136 του ν. 4251/2014, κοινή υπουργική απόφαση. Ζ) …». Κατ’ εξουσιοδότηση, δε, της παρ. 3 του άρθρου 136 του προαναφερόμενου ν. 4251/2014 εκδόθηκε η οικ.53821/2014 απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Υγείας και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας «Καθορισμός του συνόλου των κινδύνων και των καλυπτόμενων παροχών για την κάλυψη πλήρους ασφάλισης ασθένειας των πολιτών τρίτων χωρών που αιτούνται χορήγηση ή ανανέωση άδειας διαμονής και ασφαλίζονται σε ιδιωτικούς ασφαλιστικούς φορείς» (Β΄ 2962), στο άρθρο μόνο της οποίας ορίζεται ότι: «Α. Πολίτες τρίτων χωρών που εισέρχονται ή διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα για έναν από τους λόγους του Ν. 4251/2014 και αιτούνται τη χορήγηση ή την ανανέωση άδειας διαμονής, ο τύπος της οποίας παρέχει τη δυνατότητα ασφάλισης σε ιδιωτικό φορέα ασφάλισης, υποχρεούνται κατά την ημερομηνία υποβολής του σχετικού αιτήματος, να υποβάλλουν: α) … ή β) Ασφαλιστήρια συμβόλαια που συνάπτονται στην Ελλάδα. Β. … Δ. Τα ασφαλιστήρια συμβόλαια θα πρέπει να καλύπτουν χρονικό διάστημα ενός έτους. Εάν η διάρκεια του τίτλου διαμονής υπερβαίνει τη διάρκεια ισχύος του συμβολαίου, αυτό θα προσκομίζεται υποχρεωτικά ανά έτος.». Περαιτέρω, στην οικ.41712/11.8.2014 απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Εσωτερικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας «Καθορισμός ύψους και τρόπου απόδειξης διάθεσης επαρκών πόρων, που προβλέπονται ως προϋπόθεση για τη χορήγηση θεώρησης εισόδου ή χορήγηση/ανανέωση άδειας διαμονής στις διατάξεις του ν.4251/2014» (Β΄ 2285), η οποία εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 136 παρ. 7 του αυτού νόμου, ορίζεται στο άρθρο μόνο αυτής ότι: «Α. Καθορίζουμε το ύψος και τον τρόπο απόδειξης της διάθεσης επαρκών πόρων, που προβλέπονται ως προϋπόθεση στις διατάξεις του ν.4251/2014, για τη χορήγηση θεώρησης εισόδου ή χορήγηση/ανανέωση άδειας διαμονής, ως εξής: α) Επαρκείς πόροι ως προϋπόθεση για χορήγηση θεώρησης εισόδου … β) Επαρκείς πόροι ως προϋπόθεση για χορήγηση/ανανέωση άδειας διαμονής 1. … 4. Στην περίπτωση πολιτών τρίτων χωρών, μελών οικογένειας Έλληνα, προκειμένου να τους χορηγηθεί ή ανανεωθεί προσωποπαγές δικαίωμα διαμονής, σύμφωνα με το άρθρο 84 του ν.4251/2014 (κατηγορία ΣΤ4 της αριθμ.30825/2014 κοινή υπουργική απόφαση), το ύψος των επαρκών πόρων για την κάλυψη των εξόδων διαμονής για το χρόνο που ισχύει η άδεια διαμονής ορίζεται, κατ’ ελάχιστο στα τριακόσια εξήντα (360) ευρώ μηνιαίως. Ως αποδεικτικά στοιχεία κτήσης των επαρκών πόρων λαμβάνονται υπόψη σύνταξη (αναπηρίας, πρόωρη ή γήρατος) ή οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό στοιχείο. 5. …».

6. Επειδή, άλλωστε, στο ν. 3907/2011 (Α΄ 7), με το κεφάλαιο Γ΄ του οποίου προσαρμόστηκε η ελληνική νομοθεσία προς τις διατάξεις της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ «σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη-μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών», ορίζεται στο άρθρο 20 ότι: «Οι αρμόδιες αρχές κατά την εφαρμογή του παρόντος Κεφαλαίου λαμβάνουν δεόντως υπόψη: α) το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, β) την οικογενειακή ζωή, γ) την κατάσταση της υγείας του συγκεκριμένου υπηκόου τρίτης χώρας και τηρούν την αρχή της μη επαναπροώθησης», στο άρθρο 21, όπως ίσχυε εν προκειμένω, προ της αντικατάστασης της παραγράφου 1 με το άρθρο 2 παρ. 1 του ν. 4825/2021 και προ της τροποποίησης της παραγράφου 4 με το άρθρο 2 παρ. 2 του ιδίου νόμου, ότι: «1. Σε περίπτωση απόρριψης αιτήματος χορήγησης ή ανανέωσης τίτλου διαμονής, καθώς και σε περίπτωση ανάκλησης ισχύοντος τίτλου διαμονής, η αρμόδια αρχή εκδίδει απόφαση επιστροφής του υπηκόου τρίτης χώρας. Η απόφαση επιστροφής αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της απόφασης απόρριψης του αιτήματος διαμονής ή ανάκλησης του τίτλου διαμονής. … 2. …» και στην παρ. 3 του άρθρου 26 ότι: «… Οι αρμόδιες αρχές δύνανται να μην εκδίδουν, να αναστέλλουν ή να ανακαλούν την απαγόρευση εισόδου για ανθρωπιστικούς λόγους ή λόγους δημοσίου συμφέροντος, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 8 του ν. 3386/2005 και της κ.υ.α. 4000/4/32-ιβ` της 4.9.2006.».

7. Επειδή, σύμφωνα με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), τα συμβαλλόμενα κράτη έχουν την εξουσία, με βάση γενική αρχή του διεθνούς δικαίου και υπό τον όρο της τήρησης των υποχρεώσεών τους που απορρέουν από διεθνείς συνθήκες, μεταξύ των οποίων και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), που κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974 (Α΄ 256), να ελέγχουν την είσοδο, την παραμονή και την απομάκρυνση των αλλοδαπών από το έδαφός τους (αποφάσεις της 18.10.2006 Üner κατά Ολλανδίας, αρ. προσφ. 46410/99, της 21.10.1997 Boujlifa κατά Γαλλίας, αρ. προσφ. 122/1996/741/940 και της 28.5.1985 Αbdulaziz, Cabales and Balkandali κατά Ηνωμένου Βασιλείου, αρ. προσφ. 9214/80, 9473/81, 9474/81). Η εξουσία αυτή οριοθετείται από το άρθρο 8 της Σύμβασης, το οποίο δύναται, υπό συνθήκες, να περιλάβει στο προστατευτικό του πεδίο πτυχές της κοινωνικής ζωής του ατόμου. Συνεπώς, πρέπει να γίνει δεκτό ότι το σύνολο των κοινωνικών δεσμών μεταξύ των εγκατεστημένων στα συμβαλλόμενα κράτη αλλοδαπών και της κοινότητας στην οποία διαβιούν εμπίπτουν στην έννοια της προσωπικής ζωής, η οποία προστατεύεται επίσης από το ανωτέρω άρθρο, υπό τη συνδρομή των σχετικών προϋποθέσεων και παραμέτρων (θετικών και αρνητικών) (ΕΔΔΑ, Τμήμα Ευρείας Συνθέσεως, αποφάσεις της 29.6.2008, Maslov κατά Αυστρίας, αρ. προσφ. 1638/03, σκ. 63 και της 18.10.2006, Üner, σκ. 59). Πάντως, σε υποθέσεις που αφορούν σε ζητήματα μετανάστευσης, τα συμβαλλόμενα κράτη διαθέτουν ευρύτερο περιθώριο εκτίμησης, καθώς η ως άνω διάταξη του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ δεν εγγυάται στους αλλοδαπούς το δικαίωμα εισόδου και παραμονής σε συγκεκριμένο κράτος (ΕΔΔΑ, Τμήμα Ευρείας Συνθέσεως, αποφάσεις της 9.7.2021, M.A. κατά Δανίας, αρ. προσφ. 6697/18, σκ. 131, της 3.10.2014, Jeunesse κατά Ολλανδίας, αρ. προσφ. 12738/10, σκ. 107 και απόφαση της 16.12.2014, Chbihi Louloudi κατά Βελγίου, αρ. προσφ. 52265/10, σκ. 129). Άλλωστε, μία από τις συνέπειες της εξουσίας του κράτους να ελέγχει τις μεταναστευτικές ροές είναι η υποχρέωση των πολιτών τρίτων χωρών να εγκαταλείπουν το έδαφος της χώρας υποδοχής όταν τους ζητείται, σε περίπτωση που νομίμως έχει απορριφθεί αίτημα να τους χορηγηθεί άδεια παραμονής (ΕΔΔΑ, απόφαση της 3.10.2014, Jeunesse, σκ. 100), ενώ, όπως παγίως δέχεται το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (βλ. ΕΔΔΑ, αποφάσεις της 28.9.2011, Nunez κατά Νορβηγίας, αρ. προσφ. 55597/09, σκ. 70, της 31.7.2008, Darren Omoregie κ.λ.π. κατά Νορβηγίας, αρ. προσφ. 265/07, σκ. 57 και της 22.6.1999, Ajayi κατά Ηνωμένου Βασιλείου, αρ. προσφ. 27663/95), μόνο σε όλως εξαιρετικές περιστάσεις η απομάκρυνση από το έδαφος ενός κράτους αλλοδαπού που έχει εισέλθει ή διαμένει παράνομα σε αυτό μπορεί να αντίκειται στο άρθρο 8 της Σύμβασης (πρβλ. και ΣτΕ 5028, 1881, 715/2012).

8. Επειδή, τέλος, κατά την έννοια του άρθρου 6 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (Κ.Δ.Δ/σίας, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2690/1999, Α΄ 45), το εύρος εφαρμογής του οποίου συμπίπτει με εκείνο του άρθρου 20 παρ. 2 του Συντάγματος (βλ. ΣτΕ 157/2017, 1098/2016, 3457/2015, 4864/2013), η άσκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της προηγούμενης ακρόασης αποβλέπει στην παροχή δυνατότητας στο πρόσωπο στο οποίο αφορά η δυσμενής διοικητική πράξη, να προβάλει συγκεκριμένους ισχυρισμούς ενώπιον του αρμόδιου διοικητικού οργάνου, ούτως ώστε να επηρεάσει τη λήψη από το όργανο αυτό της σχετικής απόφασης, ύστερα από διαφορετική επίκληση, προβολή ή εκτίμηση του πραγματικού υλικού. Συνεπώς, για το λυσιτελές της προβολής λόγου ακύρωσης περί μη τήρησης του δικαιώματος ακρόασης πριν από την έκδοση δυσμενούς πράξης απαιτείται παράλληλη αναφορά των συγκεκριμένων ισχυρισμών, τους οποίους ο αιτών θα προέβαλε ενώπιον της Διοίκησης, αν είχε κληθεί σε ακρόαση (βλ. ΣτΕ 4447/2012 Ολομ.), και οι οποίοι να είναι ουσιώδεις, υπό την έννοια ότι θα μπορούσαν να ασκήσουν επιρροή στην εκτίμηση του πραγματικού από τη Διοίκηση (βλ. ΣτΕ 91, 88/2018, 157/2017, 1098, 689/2016, 3362/2014). Περαιτέρω, κατά το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και ειδικότερα του δικαιώματος ακρόασης συνεπάγεται την ακύρωση της απόφασης που εκδόθηκε κατά το πέρας της σχετικής διοικητικής διαδικασίας, μόνο στην περίπτωση που, αν δεν υπήρχε η πλημμέλεια αυτή, η εν λόγω διαδικασία θα μπορούσε να καταλήξει σε διαφορετικό αποτέλεσμα (βλ. ΔΕΕ C-154/14, SKW Stahl-Metallurgie GmbH και SKW Stahl-Metallurgie Holding AG κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής, EU:C:2016:445, σκ. 69, C-129/13 και C-130/13, Kamino International Logistics και Datema Hellmann Worldwide Logistics, EU:C:2014:2041, σκ. 79, C-383/13, M.G. και N.R., EU:C:2013:533, σκ. 38). Επομένως, κάθε περίπτωση μη τήρησης του δικαιώματος ακρόασης δεν είναι ικανή, από μόνη της και άνευ ετέρου, να καταστήσει παράνομη την εκδοθείσα απόφαση επιστροφής του υπηκόου τρίτης χώρας, καθώς, για να διαπιστωθεί μια τέτοια παρανομία, ο εθνικός δικαστής οφείλει να εξακριβώσει αν, σε συνάρτηση με τις πραγματικές και νομικές περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης, η επίμαχη διοικητική διαδικασία θα είχε μπορέσει να καταλήξει σε διαφορετικό αποτέλεσμα, λόγω του ότι ο συγκεκριμένος υπήκοος τρίτης χώρας θα είχε μπορέσει να προβάλει στοιχεία ικανά να δικαιολογήσουν τη μη έκδοση σε βάρος του της σχετικής απόφασης (πρβλ. ΔΕΕ C-383/13, M.G. και N.R., σκ. 39 και 40).

9. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, από τα στοιχεία του φακέλου της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο αιτών, υπήκοος Αλβανίας, γεννηθείς στις 29.3.1979 και κάτοχος του … διαβατηρίου λήξεως στις 21.8.2028, ήταν κάτοχος του …/…/10.8.2015 Δελτίου Διαμονής μέλους οικογένειας Έλληνα, υπό την ιδιότητα του κατιόντος του ημεδαπού συζύγου της μητέρας του, ισχύος έως 19.1.2020 (βλ. σχετ. τη 2015/5582/10.8.2015 απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης). Με τη …/21.11.2019 αίτηση προς την αρμόδια υπηρεσία της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης, ο αιτών ζήτησε την ανανέωση του ανωτέρω τίτλου διαμονής του. Η αίτηση αυτή πρωτοκολλήθηκε ως ανανέωση άδειας διαμονής λόγω προσωποπαγούς δικαιώματος, κατά το άρθρο 84 του ν. 4251/2014, κατόπιν συνεκτίμησης της προσκομισθείσας, μεταξύ άλλων δικαιολογητικών, από 14.11.2019 ληξιαρχικής πράξης θανάτου του Έλληνα συζύγου της μητέρας του, … ..., εκδοθείσας από τη Ληξίαρχο Γιαννιτσών, καθώς και της υπεύθυνης δήλωσής του περί μεταβολής της οικογενειακής του κατάστασης, λόγω του επισυμβάντος στις 6.11.2019 θανάτου του ως άνω ημεδαπού. Στο πλαίσιο εξέτασης του προμνησθέντος αιτήματος, με το 2020/571/28.1.2020 έγγραφο του Τμήματος Αδειών Διαμονής Πέλλας, ζητήθηκε από τον αιτούντα να προσκομίσει στην υπηρεσία έγγραφο περί της ασφαλιστικής του κάλυψης από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα ασφάλισης και επικυρωμένο αντίγραφο εκκαθαριστικού σημειώματος ή οποιαδήποτε έτερα στοιχεία αποδεικτικά της ύπαρξης οικονομικών πόρων. Ανταποκρινόμενος στην εν λόγω πρόσκληση, ο αιτών υπέβαλε τη …/17.2.2020 αίτηση, στην οποία επισύναψε την εκδοθείσα από τη Δ.Ο.Υ. Γιαννιτσών πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2018, σύμφωνα με την οποία δήλωσε εισόδημα από αυτοτελώς φορολογούμενα ποσά 1.800 ευρώ, στο οποίο προστέθηκε ποσό 10.413,33 ευρώ βάσει αντικειμενικών δαπανών (προστιθέμενη διαφορά δαπανών), καθώς και εκτύπωση επιβεβαίωσης στοιχείων απογραφής ασφαλισμένου, σχετικά με την ύπαρξη ασφαλιστικής του ικανότητας για το χρονικό διάστημα από 1.3.2020 έως 20.11.2020. Ακολούθως, με το 2020/683/18.2.2020 έγγραφο προσκόμισης συμπληρωματικών δικαιολογητικών της ως άνω υπηρεσίας, ο αιτών κλήθηκε να υποβάλει επιπλέον στοιχεία, προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαδικασία εξέτασης του αιτήματος περί ανανέωσης της άδειας διαμονής του και, συγκεκριμένα, ασφαλιστήρια συμβόλαια ιδιωτικού φορέα ασφάλισης για τα έτη 2016-2019, ήτοι για το διάστημα ισχύος του προηγούμενου τίτλου διαμονής του, που, κατά τη Διοίκηση, φέρεται ότι δεν καλυπτόταν ασφαλιστικά, λόγω της προσκόμισης από αυτόν ασφαλιστηρίου μόνο για τη χρονική περίοδο από 9.1.2015 έως 9.1.2016, με την επισήμανση ότι ο πολίτης τρίτης χώρας που κατέχει άδεια διαμονής χρονικής διάρκειας υπερβαίνουσας το ένα έτος οφείλει να προσκομίζει κατά τη διαδικασία ανανέωσής της ασφαλιστήρια συμβόλαια καλύπτοντα το σύνολο των παρελθόντων ετών, άλλως τίθεται ζήτημα ανάκλησης της ισχύουσας άδειας από τον χρόνο παύσης της ασφαλιστικής του κάλυψης. Με την …/18.9.2020 αίτηση, ο αιτών, σε απάντηση του ανωτέρω εγγράφου, προσκόμισε, μεταξύ άλλων: α) την από 18.2.2019 βεβαίωση απογραφής του ως ασφαλισμένου του Ε.Φ.Κ.Α., β) την από 9.9.2019 εκτύπωση λογαριασμού ασφαλισμένου του Ε.Φ.Κ.Α., χρονικής περιόδου από 1ο/2018 έως 9.9.2019, από την οποία προκύπτει ότι αυτός πραγματοποίησε 125 ημέρες απασχόλησης κατά το διάστημα από τον 2ο/2019 έως τον 7ο/2019 και γ) την από 1.9.2020 εκτύπωση λογαριασμού ασφαλισμένου του Ε.Φ.Κ.Α., χρονικής περιόδου από 1ο/2020 έως 1.9.2020, στην οποία εμφαίνονται 41 ημέρες απασχόλησης, πραγματοποιηθείσες τους μήνες 6ο και 7ο του 2020. Επιπλέον, υπέβαλε αίτημα περί εξέτασης της εκκρεμούς αίτησής του υπό το πρίσμα της συνδρομής των προϋποθέσεων χορήγησης άδειας για εξαρτημένη εργασία, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 15 παρ. 1 του ν. 4251/2014. Εν συνεχεία, η ως άνω υπηρεσία απέστειλε στον αιτούντα το 2020/9497/18.9.2020 έγγραφο, με το οποίο αιτήθηκε την προσκόμιση εκκαθαριστικών σημειωμάτων των τελευταίων πέντε (5) ετών, καθώς και κάθε άλλου στοιχείου σχετικού με την ανάπτυξη επαγγελματικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια της προηγούμενης άδειας διαμονής του, ζητώντας, συναφώς, να προσδιορίσει το είδος της ασκηθείσας από αυτόν βιοποριστικής δραστηριότητας, διότι από την πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2018 προέκυπτε προκαταβολή φόρου. Ο αιτών δεν ανταποκρίθηκε στην ως άνω πρόσκληση. Κατόπιν τούτων, εκδόθηκε η 2020/11878/24.12.2020 απόφαση του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης, με την οποία ανακλήθηκε μερικώς, ως προς τα όρια, και συγκεκριμένα από 10.1.2016 έως 19.1.2020, το προηγουμένως κατεχόμενο από τον αιτούντα Δελτίο Διαμονής ως μέλος οικογένειας Έλληνα, με την αιτιολογία ότι η ασφάλισή του έληξε στις 9.1.2016, ενώ αυτός δεν προσκόμισε, κατά την εξέταση του αιτήματός του για ανανέωση του τίτλου διαμονής του, ασφαλιστήρια συμβόλαια που να καλύπτουν το σύνολο της διάρκειας ισχύος της προγενέστερης άδειάς του, κατά παράβαση του άρθρου 6 περ. ε΄ του ν. 4251/2014. Ειδικότερα, κατά το σκεπτικό της Διοίκησης, η υποβολή από τον αιτούντα δικαιολογητικού εγγράφου περί ασφάλισής του σε δημόσιο ασφαλιστικό φορέα από τις 18.2.2019, κατέλιπε ασφαλιστικό κενό τριών (3) ετών, το οποίο, ωστόσο, δεν καλύφθηκε, καθώς, αφενός δεν υποβλήθηκαν τυχόν εκδοθέντα ασφαλιστήρια συμβόλαια ιδιωτικού φορέα και αφετέρου ο αιτών δεν ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση της υπηρεσίας περί προσκόμισης στοιχείων σχετικών με τα εισοδήματα και την επαγγελματική του δραστηριότητα κατά τον κρίσιμο χρόνο ισχύος της προηγούμενης άδειας διαμονής του, εκ των οποίων να προκύπτει επάρκεια ημερών ασφάλισης σε δημόσιο φορέα προς κάλυψη του ανωτέρω κενού ασφάλισης, κατά παράβαση του άρθρου 24 παρ. 1 περ. γ΄ του ν. 4251/2014. Εν συνεχεία, με τη 2020/11883/24.12.2020 απόφαση του ιδίου ως άνω Συντονιστή, απορρίφθηκε το επίμαχο αίτημα για ανανέωση του Δελτίου Διαμονής του ως άδεια διαμονής λόγω προσωποπαγούς δικαιώματος, διότι κρίθηκε ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις ανανέωσης του προηγούμενου τίτλου διαμονής του, δεδομένης της μερικής ανάκλησης του τελευταίου με την προαναφερόμενη πρώτη προσβαλλόμενη απόφαση, ενώ, επιπλέον, ο αιτών δεν απέδειξε την ιδιότητά του ως μισθωτού ή ως ασκούντος επαγγελματική δραστηριότητα ή ότι διαθέτει επαρκείς πόρους, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 84 του ν. 4251/2014. Με την ίδια απόφαση επιβλήθηκε σε βάρος του το μέτρο της επιστροφής με οικειοθελή αναχώρησή του από τη Χώρα, εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών, από την επίδοση αυτής. Κατά των ανωτέρω αποφάσεων, ο αιτών άσκησε τη .../22.4.2021 αίτηση θεραπείας, με τα συνημμένα σε αυτήν δικαιολογητικά, με την οποία προέβαλε ότι σύμφωνα με το εφαρμοστέο άρθρο 84 του ν. 4251/2014, προϋπόθεση για την ανανέωση του Δελτίου Διαμονής αλλοδαπού ως μέλους οικογένειας Έλληνα λόγω προσωποπαγούς δικαιώματος διαμονής, αποτελεί η ύπαρξη επαρκών πόρων και ασφαλιστικής ικανότητας κατά τον χρόνο επέλευσης του θανάτου του Έλληνα υπηκόου, από τον οποίο αντλούσε το ανωτέρω δικαίωμα διαμονής, άλλως κατά τον χρόνο υποβολής της οικείας αίτησης ανανέωσης και, πάντως, όχι κατά το συνολικό χρονικό διάστημα ισχύος του εν λόγω Δελτίου. Σε κάθε περίπτωση, κατά τους ισχυρισμούς του, ο ίδιος πληρούσε τις προϋποθέσεις διατήρησης του δικαιώματος διαμονής, καθώς από τον χρόνο θανάτου του ημεδαπού συζύγου της μητέρας του εργάζεται και ασφαλίζεται νομίμως, εξασφαλίζοντας τους επαρκείς πόρους που προβλέπει η κείμενη νομοθεσία, ενώ ήδη από το 2017, ήτοι σε χρόνο προ της επέλευσης του εν λόγω κρίσιμου συμβάντος, αποκόμιζε εισοδήματα που υπερκάλυπταν το απαιτούμενο, κατά τα προδιαληφθέντα, ποσό, από την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας, ο ίδιος, δε, διέθετε, καθ’ όλο το ανωτέρω χρονικό διάστημα, και λόγω της παρεχόμενης εργασίας του, ασφαλιστική ικανότητα. Περαιτέρω, υποστήριξε ότι κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης και της αναλογικότητας δεν εξετάσθηκε η επίμαχη αίτησή του και υπό το πρίσμα της αρχικής χορήγησης ή ανανέωσης της άδειας διαμονής για εξαρτημένη εργασία και παροχή υπηρεσιών ή έργου, σύμφωνα με το άρθρο 15 του ν. 4251/2014 και ότι οι προσβαλλόμενες με την επίμαχη αίτηση θεραπείας αποφάσεις αντίκεινται στα άρθρα 20 και 26 παρ. 3 του ν. 3907/2011, στο άρθρο 8 παρ. 2 της ΕΣΔΑ και στην αρχή της αναλογικότητας. Με τη 2021/1958/7.5.2021 απόφαση του ιδίου ως άνω Συντονιστή, και ήδη προσβαλλόμενη πράξη, η προαναφερόμενη αίτηση θεραπείας απορρίφθηκε, με την αιτιολογία ότι ο αιτών εμφανίζει ασφαλιστική κάλυψη ως μισθωτός ασφαλισμένος στον Ε.Φ.Κ.Α. από τις 18.2.2019, ενώ για τα προηγούμενα έτη 2017 και 2018, που προκύπτει επαγγελματική του δραστηριότητα, δεν αποδεικνύεται αντίστοιχη ασφάλισή του, οι δε αποδοχές του για το έτος 2020, προερχόμενες από παροχή μισθωτής εργασίας για διάστημα τριών (3) μηνών εντός του έτους αυτού, δεν αντιστοιχούν σε τέτοιο ποσό, ώστε να πληρούται η προϋπόθεση των επαρκών πόρων για τη χορήγηση της αιτηθείσας άδειας διαμονής. Συνεπώς, κατά την κρίση του ως άνω οργάνου, ουδόλως υφίσταται αφενός κάλυψη του ασφαλιστικού κενού των τριών (3) ετών, κατά τη διάρκεια ισχύος της προηγούμενης άδειας διαμονής του αιτούντος και αφετέρου περίπτωση απόκτησης σταθερών και επαρκών πόρων, τα ανωτέρω, δε, δεν ανατρέπονται από τα προσκομισθέντα ενώπιόν του δικαιολογητικά στοιχεία. Εξάλλου, με τη 2021/1967/7.5.2021 απόφαση του ιδίου ως άνω Συντονιστή, παρατάθηκε η προθεσμία οικειοθελούς αναχώρησης του αιτούντος έως τις 7.8.2021, κατόπιν αποδοχής του …/23.4.2021 αντίστοιχου αιτήματος του τελευταίου.

10. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, ο αιτών, επαναλαμβάνοντας τους προβληθέντες με την προμνησθείσα αίτηση θεραπείας του ισχυρισμούς, υποστηρίζει, κατ’ αρχάς, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται νομίμου αιτιολογίας ως προς την κρίση περί μη πλήρωσης εν προκειμένω των τασσόμενων στο άρθρο 84 παρ. 2 του ν. 4251/2014 προϋποθέσεων διατήρησης του προσωποπαγούς δικαιώματος διαμονής του. Ειδικότερα, διατείνεται ότι, ενόψει του θαλπόμενου με την ως άνω διάταξη νομοθετικού σκοπού, που αποβλέπει στην αποτροπή της επιβάρυνσης του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, κρίσιμο χρόνο για τη συνδρομή των προβλεπόμενων προϋποθέσεων της ύπαρξης επαρκών πόρων και πλήρους ασφαλιστικής κάλυψης ασθενείας, προκειμένης της ανανέωσης του Δελτίου Διαμονής πολίτη τρίτης χώρας, υπό την ιδιότητα του μέλους οικογένειας ημεδαπού, ως προσωποπαγές δικαίωμα διαμονής, συνιστά το χρονικό σημείο του θανάτου του Έλληνα υπηκόου, από τον οποίο ο εν θέματι αλλοδαπός αντλούσε το ως άνω δικαίωμα διαμονής του, άλλως, της υποβολής της εν λόγω αίτησης ανανέωσης της άδειας διαμονής, όχι δε ο συνολικός χρόνος ισχύος του προηγουμένως κατεχόμενου προαναφερόμενου Δελτίου Διαμονής. Τούτου δοθέντος, όπως ισχυρίζεται, εφόσον κατά τον χρόνο κατάθεσης της ένδικης αίτησης περί ανανέωσης της άδειας διαμονής του ο ίδιος εργαζόταν και ασφαλιζόταν νομίμως, διαθέτοντας, τοιουτοτρόπως, τους οριζόμενους στο προπαρατεθέν εφαρμοστέο νομοθετικό πλαίσιο επαρκείς πόρους διαβίωσης, ενώ ήδη από το έτος 2017, ήτοι προ ακόμη της επέλευσης του θανάτου του ημεδαπού συζύγου της μητέρας του, το ύψος του ποσού του εισοδήματος που αποκόμιζε από την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας ήταν ανώτερο του εκ του νόμου απαιτούμενου, εν προκειμένω δεν συνέτρεχε περίπτωση μη διατήρησης του προσωποπαγούς δικαιώματος διαμονής, η δε Διοίκηση εσφαλμένως προέβη αφενός σε μερική ανάκληση, ως προς τα χρονικά όρια ισχύος, του Δελτίου Διαμονής που κατείχε ως μέλος οικογένειας Έλληνα και αφετέρου σε απόρριψη του αιτήματός του προς ανανέωση του τίτλου διαμονής του ως άδεια λόγω προσωποπαγούς δικαιώματος. Συνεκτιμωμένων των προδιαληφθέντων, ο αιτών υποστηρίζει, συναφώς, ότι η μη ανταπόκρισή του στην προαναφερόμενη 2020/9497/18.9.2020 έγγραφη κλήση του Τμήματος Αδειών Διαμονής Πέλλας, με την οποία ζητήθηκαν πρόσθετα στοιχεία ασφαλιστικής κάλυψης και εργασίας του κατά τη διάρκεια ισχύος του προηγούμενου τίτλου παραμονής του, δεν δύναται να στοιχειοθετήσει την απόρριψη της ένδικης αίτησης ανανέωσης της άδειας διαμονής του, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 24 παρ. 1 περ. γ΄ του ν. 4251/2014, καθόσον τα ως άνω αιτηθέντα στοιχεία ουδόλως περιλαμβάνονται μεταξύ των απαιτούμενων από τη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 84 του ν. 4251/2014, καθώς και από τις διατάξεις της εφαρμοστέας οικ.41712/11.8.2014 κοινής υπουργικής απόφασης νομίμων δικαιολογητικών. Σε κάθε δε περίπτωση, κατά τα προβαλλόμενα από αυτόν, ο ίδιος ανταποκρίθηκε σε προγενέστερες κλήσεις της αρμόδιας υπηρεσίας, προσκομίζοντας, διά των αντίστοιχων αιτήσεών του, το σύνολο των απαραίτητων στοιχείων, δυνάμει των οποίων αποδεικνύεται η ύπαρξη στο πρόσωπό του ασφαλιστικής ικανότητας και επαρκών πόρων κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης ανανέωσης της άδειας διαμονής του (21.11.2019), ώστε η απόρριψη, κατά τα προεκτεθέντα, της εν λόγω αίτησης λόγω της ρηθείσας απουσίας ανταπόκρισής του σε πρόσκληση της Διοίκησης, να ερείδεται επί εσφαλμένης προϋπόθεσης.

11. Επειδή, η ανάκληση, μερικώς, ως προς τα χρονικά όρια, κατά τα ήδη εκτεθέντα, του Δελτίου Διαμονής που κατείχε ο αιτών ως μέλος οικογένειας Έλληνα ερείδεται στη διαπίστωση ότι ο τελευταίος δεν διέθετε ασφαλιστική κάλυψη για το σύνολο των κινδύνων που καλύπτονται για τους ημεδαπούς καθ’ όλη τη διάρκεια ισχύος του εν λόγω τίτλου διαμονής του, εφόσον η ασφάλισή του έληξε στις 9.1.2016, ο ίδιος, δε, προσκόμισε δικαιολογητικό έγγραφο προς απόδειξη της ασφάλισής του σε δημόσιο φορέα από τις 18.2.2019, καταλιπομένου, ωσαύτως, ασφαλιστικού κενού τριών (3) ετών, το οποίο δεν καλύφθηκε διά της υποβολής από αυτόν τυχόν εκδοθέντων ασφαλιστηρίων συμβολαίων ιδιωτικού φορέα, ούτε, εξάλλου, διά της προσκόμισης στοιχείων αναφορικά με τα εισοδήματα και την επαγγελματική του δραστηριότητα κατά τον ως άνω κρίσιμο χρόνο, από την εκτίμηση των οποίων να δύναται ενδεχομένως να καταφαθεί επάρκεια ημερών ασφάλισης σε δημόσιο φορέα. Δοθέντος, συνεπώς, ότι η προπαρατεθείσα στην τέταρτη σκέψη της παρούσας διάταξη της περ. ε΄ του άρθρου 6 του ν. 4251/2014, σε συνδυασμό με τα οριζόμενα στην οικ.53821/2014 κοινή υπουργική απόφαση, προβλέπει ρητώς την ύπαρξη πλήρους ασφάλισης ασθενείας καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής του πολίτη τρίτης χώρας στην Επικράτεια, ως γενική προϋπόθεση, συναπτόμενη με αυτό καθ’ εαυτό το δικαίωμα διαμονής του, η προσβαλλόμενη απόφαση παρίσταται, κατά το εξεταζόμενο κεφάλαιό της, νομίμως και πλήρως αιτιολογημένη. Τα όσα δε προβάλλει ο αιτών αφενός περί διατήρησης του προσωποπαγούς δικαιώματος διαμονής στην περίπτωση που συντρέχει η προϋπόθεση της ύπαρξης επαρκών πόρων κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης ανανέωσης του νομιμοποιητικού του τίτλου και, πάντως, όχι κατά τον συνολικό χρόνο ισχύος του εν λόγω προγενέστερου τίτλου, και αφετέρου περί μη ανταπόκρισής του σε έγγραφη κλήση της Διοίκησης, με την οποία ζητήθηκαν μη απαιτούμενα εκ του νόμου δικαιολογητικά, αποβαίνουν απορριπτέα ως αλυσιτελή, καθόσον ούτε η ενδεχόμενη μη συνδρομή της ανωτέρω προϋπόθεσης των επαρκών πόρων, ούτε και η προμνησθείσα μη ανταπόκρισή του αποτέλεσαν αιτιολογία της μερικής ανάκλησης του Δελτίου Διαμονής που κατείχε. Εξάλλου, ακόμα και υπό την εκδοχή ότι η παραβίαση του άρθρου 24 παρ. 1 περ. γ΄ του ν. 4251/2014, λόγω της μη προσκόμισης των αιτηθέντων συμπληρωματικών δικαιολογητικών, συνιστά έτερο, επάλληλο αιτιολογικό έρεισμα της προσβαλλόμενης απόφασης, κατά το μέρος αυτής που αναφέρεται στη μερική ανάκληση, ως προς τα χρονικά όρια, του προηγούμενου τίτλου διαμονής του, αιτιάσεις που βάλλουν κατά της νομιμότητας αυτού προβάλλονται αλυσιτελώς, εφόσον η ως άνω ανάκληση ευρίσκει νόμιμο αιτιολογικό έρεισμα στην έλλειψη της αντικειμενικής προϋπόθεσης της ύπαρξης ασφαλιστικής ικανότητας καθ’ όλη τη διάρκεια του τίτλου διαμονής. Περαιτέρω, ενόψει του ότι η ανανέωση άδειας διαμονής προϋποθέτει αναγκαίως την ισχύ της άδειας της οποίας επιδιώκεται η ανανέωση [πρβλ. ΣτΕ 3923/2013, 1295/2012, 3465/2012 (σε συμβ.)], ο δε προγενέστερος τίτλος διαμονής του αιτούντος νομίμως ανακλήθηκε, κατά τα προδιαληφθέντα, με νόμιμη αιτιολογία απορρίφθηκε το αίτημά του προς ανανέωση του -ανακληθέντος μερικώς- Δελτίου Διαμονής του ως άδεια διαμονής λόγω προσωποπαγούς δικαιώματος, απορριπτομένου ως αβασίμου του περί του αντιθέτου ισχυρισμού του αιτούντος. Εκ τούτου παρέπεται ότι παρέλκει ως αλυσιτελής η εξέταση της νομιμότητας και της έτερης, επάλληλης αιτιολογικής βάσης της εν λόγω απόρριψης της αίτησης ανανέωσης, που συναρτάται με την προβλεπόμενη στο άρθρο 84 παρ. 2 του ν. 4251/2014 συνδρομή της προϋπόθεσης των επαρκών πόρων για τη διαβίωση του εν θέματι αλλοδαπού (πρβλ. ΣτΕ 3075, 1248/2015, 1530/2014, 1971/2013, 5515/2012, 3674/2011).

12. Επειδή, ακολούθως, ο αιτών προβάλλει ότι κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης και της αναλογικότητας η Διοίκηση παρέλειψε να εξετάσει την επίμαχη αίτησή του και υπό το πρίσμα της συνδρομής των νομίμων προϋποθέσεων αρχικής χορήγησης ή ανανέωσης του προηγούμενου νομιμοποιητικού του τίτλου σε άδεια διαμονής για εξαρτημένη εργασία και παροχή υπηρεσιών ή έργου, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 15 του ν. 4251/2014, ήτοι τύπο άδειας που είχε ήδη, κατά τους ισχυρισμούς του, θεμελιώσει, συνεκτιμωμένων των προσκομιζόμενων κατά τη διοικητική διαδικασία δικαιολογητικών και ενόψει της αποστολής προς το αρμόδιο Τμήμα Αδειών Διαμονής Πέλλας του από 15.9.2020 έγγραφου αιτήματός του προς τον σκοπό αυτό. Ο λόγος, όμως, αυτός πρέπει να απορριφθεί προεχόντως ως απαράδεκτος, διότι δεν πλήττει κεφάλαιο της προσβαλλομένης, αλλά βάλλει κατά έτερης πράξης και, ειδικότερα, κατά της τυχόν άρνησης της Διοίκησης να χορηγήσει την ανωτέρω άδεια.

13. Επειδή, περαιτέρω, προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αντίκειται στα άρθρα 20 και 26 παρ. 3 του ν. 3907/2011, στο άρθρο 8 της ΕΣΔΑ και στην αρχή της αναλογικότητας, διότι η Διοίκηση δεν συνεκτίμησε τους αδιάρρηκτους οικογενειακούς, επαγγελματικούς, κοινωνικούς και εν γένει βιοτικούς δεσμούς που έχει αναπτύξει ο αιτών στην Επικράτεια, διαμένοντας σταθερά επί τουλάχιστον δεκαπέντε (15) έτη μαζί με την οικογένειά του, αποτελούμενη από την αδελφή του, τη μητέρα του και τον ήδη αποβιώσαντα ημεδαπό σύζυγο της τελευταίας, ο ίδιος, δε, εργάζεται στη Χώρα επί σειρά ετών και, ειδικότερα, από το έτος 2017, αρχικώς ως κτηνοτρόφος και, εν συνεχεία, ως μισθωτός στους κλάδους της κατασκευής επίπλων και των οικοδομών, ενώ το 2021 απέκτησε την κυριότητα ενός ακινήτου, κείμενου στην πόλη της Θεσσαλονίκης, επί της οδού … αρ. ... Προς απόδειξη των ισχυρισμών του, ο αιτών προσκομίζει, πέραν των ήδη προσκομισθέντων στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας εγγράφων, μεταξύ άλλων, σε φωτοαντίγραφα: α) πράξεις διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικών ετών 2015, 2019 και 2020, εκδοθείσες από τη Δ.Ο.Υ. Γιαννιτσών, και φορολογικών ετών 2016, 2017 και 2021, εκδοθείσες από την Α΄ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με τις οποίες δήλωσε (i) για το φορολογικό έτος 2015 εισοδήματα από μερίσματα - τόκους - δικαιώματα ποσού 0,25 ευρώ, στα οποία προστέθηκε ποσό 8.426,08 ευρώ βάσει αντικειμενικών δαπανών (προστιθέμενη διαφορά δαπανών), (ii) για το φορολογικό έτος 2016 εισοδήματα από αγροτική επιχειρηματική δραστηριότητα ποσού 142,44 ευρώ, στα οποία προστέθηκε ποσό 2.715,56 ευρώ βάσει αντικειμενικών δαπανών (προστιθέμενη διαφορά δαπανών), (iii) για το φορολογικό έτος 2017 εισοδήματα από μερίσματα - τόκους - δικαιώματα ποσού 0,03 ευρώ και από αγροτική επιχειρηματική δραστηριότητα ποσού 3.051,36 ευρώ (ακαθάριστα έσοδα από την ανωτέρω δραστηριότητα ποσού 11.293,96 ευρώ), (iv) για το φορολογικό έτος 2019 εισοδήματα από μερίσματα - τόκους - δικαιώματα ποσού 0,26 ευρώ, από μισθωτή εργασία - συντάξεις ποσού 4.750,41 ευρώ και αυτοτελώς φορολογούμενα ποσά 1.800 ευρώ, στα οποία προστέθηκε ποσό 2.249,33 ευρώ βάσει αντικειμενικών δαπανών (προστιθέμενη διαφορά δαπανών), (v) για το φορολογικό έτος 2020 εισοδήματα από μερίσματα - τόκους - δικαιώματα ποσού 4,33 ευρώ και αυτοτελώς φορολογούμενα ποσά 1.900 ευρώ και (vi) για το φορολογικό έτος 2021 εισοδήματα από μερίσματα - τόκους - δικαιώματα ποσού 3,23 ευρώ, από μισθωτή εργασία - συντάξεις ποσού 478,75 ευρώ και αυτοτελώς φορολογούμενα ποσά 752,14 ευρώ, στα οποία προστέθηκε ποσό 10.008,73 ευρώ βάσει αντικειμενικών δαπανών (προστιθέμενη διαφορά δαπανών), β) την από 23.6.2021 εκτύπωση λογαριασμού ασφάλισης του e-Ε.Φ.Κ.Α., χρονικής περιόδου από 1ο/2008 έως 6ο/2021, από την οποία προκύπτει ότι ο αιτών πραγματοποίησε 160 ημέρες απασχόλησης το έτος 2019 και 81 ημέρες απασχόλησης το έτος 2020, γ) την από 14.10.2022 εκτύπωση λογαριασμού ασφάλισης του e-Ε.Φ.Κ.Α., χρονικής περιόδου από 1ο/2021 έως 12ο/2022, από την οποία προκύπτει ότι ο αιτών πραγματοποίησε 85 ημέρες απασχόλησης το έτος 2021 και 22 ημέρες απασχόλησης το έτος 2022, δ) το …/23.3.2021 συμβόλαιο αγοραπωλησίας οριζοντίου ιδιοκτησίας της Συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης … …, σύμφωνα με το οποίο ο αιτών απέκτησε την κυριότητα ακινήτου (διαμέρισμα 3ου ορόφου) επί της οδού … αρ. ... στη Θεσσαλονίκη, ε) βεβαίωση δηλωθείσας περιουσιακής κατάστασης (Ε9) έτους 2022, από την οποία προκύπτει ότι ο αιτών έχει δικαίωμα πλήρους κυριότητας σε ποσοστό 100% επί του προαναφερόμενου ακινήτου και στ) την από 19.10.2022 βεβαίωση φοίτησης νηπίου της Προϊσταμένης του 1ου Νηπιαγωγείου Παλαιοκάστρου, σύμφωνα με την οποία ο … ..., φερόμενος ως υιός του αιτούντος, φοίτησε στο εν λόγω Νηπιαγωγείο κατά το σχολικό έτος 2022-2023.

14. Επειδή, οι ανωτέρω λόγοι ακυρώσεως, καθ’ ο μέρος πλήττουν τη μερική ανάκληση του κατεχόμενου από τον αιτούντα Δελτίου Διαμονής, καθώς και την απόρριψη του αιτήματός του περί ανανέωσης αυτού ως άδεια διαμονής λόγω προσωποπαγούς δικαιώματος, είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι. Και τούτο, διότι, η έκδοση των ως άνω πράξεων της Διοίκησης εχώρησε λόγω μη συνδρομής νόμιμης αντικειμενικής προϋπόθεσης και, ως εκ τούτου, κατ’ ενάσκηση δεσμίας αρμοδιότητας, ώστε δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας (πρβλ. ΣτΕ 3298/2013, 5028, 3685, 3312/2012). Εξάλλου, για την άσκηση της προμνησθείσας αρμοδιότητας ανάκλησης και ανανέωσης (κατά περίπτωση) της άδειας διαμονής δεν συνεκτιμώνται, κατ’ αρχήν, κριτήρια αναγόμενα στην προσωπική ή οικογενειακή κατάσταση του ενδιαφερομένου αλλοδαπού, αλλά κρίνεται εάν συντρέχουν ή όχι οι ειδικώς τασσόμενες προϋποθέσεις του νόμου (βλ. ΣτΕ 991/2018, 1803/2016, 715/2015, 3685/2012). Το γεγονός δε ότι οι λόγοι προστασίας της προσωπικής ή οικογενειακής ζωής δεν είναι, κατ’ αρχήν, ακουστοί κατά το στάδιο της εξέτασης των προϋποθέσεων ανάκλησης ή ανανέωσης (ή χορήγησης) τίτλου παραμονής, αλλά ενδεχομένως σε επόμενο (όπως αυτό λ.χ. της απομάκρυνσης του αλλοδαπού από τη Χώρα), δεν συνιστά παράβαση ούτε της ΕΣΔΑ, οι εγγυήσεις του άρθρου 8 (ιδίως της παρ. 2) της οποίας δεν συνεπάγονται και την άνευ ετέρου χορήγηση άδειας διαμονής συγκεκριμένου τύπου, για την οποία άδεια η οικεία εθνική νομοθεσία απαιτεί τη συνδρομή ορισμένων άλλων, άσχετων προς την ιδιωτική και κοινωνική ζωή, προϋποθέσεων στο πρόσωπο του αλλοδαπού (πρβλ. ΣτΕ 991/2018, 1803/2016, 715/2015). Περαιτέρω, όσον αφορά στο κεφάλαιο της προσβαλλόμενης απόφασης, με το οποίο επιβλήθηκε σε βάρος του αιτούντος το μέτρο της επιστροφής με οικειοθελή αναχώρηση από τη Χώρα, λαμβάνεται, κατ’ αρχάς, υπόψη ότι η ενσωμάτωση του μέτρου της επιστροφής στην απόφαση με την οποία απορρίπτεται αίτημα ανανέωσης άδειας διαμονής σε υπήκοο τρίτης χώρας αποτελεί, κατά τις προπαρατεθείσες στην έκτη σκέψη διατάξεις (άρθρο 21 του ν. 3907/2011, με το οποίο προσαρμόστηκε η ελληνική νομοθεσία στο άρθρο 6 της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ), τον κανόνα αλλά και αυτόθροη συνέπεια της απόρριψης του αιτήματος ανανέωσης άδειας διαμονής, καθόσον δεν επιτρέπεται, τόσο από το ενωσιακό δίκαιο όσο και από το εθνικό δίκαιο, η παραμονή σε συγκεκριμένη χώρα αλλοδαπού, άνευ μικρής ή μεγαλύτερης διάρκειας τίτλου διαμονής, εξ εκείνων που προβλέπονται σχετικώς στον νόμο. Τα ανωτέρω, δε, δεν τελούν σε αντίθεση με τις εγγυήσεις του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ για την προστασία του ιδιωτικού βίου, καθώς, όπως ήδη εκτέθηκε στην έβδομη σκέψη της παρούσας, οι διατάξεις του άρθρου αυτού δεν εγγυώνται στους πολίτες τρίτων χωρών το δικαίωμα εισόδου και παραμονής σε συγκεκριμένο κράτος, ανεξαρτήτως της συνδρομής των νομίμων προϋποθέσεων για τη διαμονή τους στη χώρα, μόνο δε σε όλως εξαιρετικές περιστάσεις η απομάκρυνση από το έδαφος ενός κράτους αλλοδαπού, ο οποίος έχει εισέλθει ή διαμένει παράνομα σε αυτό, μπορεί να αντίκειται στη διάταξη του άρθρου 8 παρ. 1 της ΕΣΔΑ (βλ. ΕΔΔΑ, αποφάσεις της 14.2.2012, Antwi κατά Νορβηγίας, αρ. προσφ. 26940/10, σκ. 89, της 28.6.2011, Nunez κατά Νορβηγίας, σκ. 70, της 31.7.2008, Darren Omoregie κ.λ.π. κατά Νορβηγίας, σκ. 57, της 31.1.2006, Rodrigues da Silva και Hoogkamer κατά Ολλανδίας, αρ. προσφ. 50435/99, σκ. 39). Εν προκειμένω, μόνη η επίκληση από τον αιτούντα της επί σειρά ετών διαμονής του στη Χώρα, της εργασίας του και της απόκτησης ακίνητης περιουσίας -ήτοι βιοτικών σχέσεων και περιστάσεων της προσωπικής του κατάστασης, που, πάντως, ήταν ήδη γνωστές στη Διοίκηση από τη χορήγηση του προηγούμενου τίτλου διαμονής του, καθώς και τα στοιχεία που ο ίδιος υπέβαλε ενώπιόν της- δεν είναι ικανή, προδήλως, να συγκροτήσει εξαιρετική περίσταση που θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη μη απομάκρυνσή του από την Ελλάδα, στην οποία, ελλείψει νόμιμης άδειας διαμονής μετά τη μερική ανάκληση του κατεχόμενου από αυτόν νομιμοποιητικού τίτλου και την απόρριψη του προαναφερθέντος αιτήματός του, παραμένει πλέον παράνομα (πρβλ. ΣτΕ 1881, 715/2012), και να οδηγήσει τη Διοίκηση στην έκδοση απόφασης με περιεχόμενο διαφορετικό από την προσβαλλόμενη, ως προς το κεφάλαιό της με το οποίο διατάσσεται η οικειοθελής αναχώρησή του, ούτε δύναται να δικαιολογήσει την ακύρωση του μέτρου της επιστροφής (πρβλ. ΕΔΔΑ, απόφαση της 28.6.2011, Nunez κατά Νορβηγίας, σκ. 70). Και τούτο, συνεκτιμωμένου, επιπλέον, ότι η ιδιότητα του αιτούντος ως πατέρα ανηλίκου τέκνου, που έχει φοιτήσει κατά το προηγούμενο σχολικό έτος σε νηπιαγωγείο της Χώρας, και αληθής υποτιθέμενη, ομοίως δεν επαρκεί για τη στοιχειοθέτηση εξαιρετικής περίστασης, κατά την ανωτέρω έννοια, δοθέντος ότι από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει, ούτε, όμως, και ο ίδιος επικαλείται, ότι υφίσταται συμβίωση ή, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, επικοινωνία του με το -φερόμενο ως- τέκνο του ή, ακόμα, συνεισφορά του στην ανατροφή του τελευταίου και, πάντως, σταθμιζομένης και της μικρής ηλικίας αυτού, ενόψει της φοίτησής του σε νηπιαγωγείο, δεν προκύπτει η ανάπτυξη από το τελευταίο αδιάρρηκτων δεσμών με τη Χώρα, ενώ καθίσταται ευχερής ενδεχόμενη μετεγκατάστασή του στην Αλβανία (πρβλ., εξ αντιδιαστολής, ΕΔΔΑ, απόφαση της 24.2.2010, Omojudi κατά Ηνωμένου Βασιλείου, αρ. προσφ. 1820/08, σκ. 46). Άλλωστε, οι σχέσεις του αιτούντος με τη μητέρα και την αδελφή του, που, όπως ισχυρίζεται, διαμένουν επίσης στη Χώρα, δεν εμπίπτουν, κατ’ αρχήν, στην έννοια της προστατευόμενης οικογενειακής ζωής, ως σχέσεις μεταξύ ενηλίκων, ενώ δεν προβάλλεται ούτε προκύπτει ότι υφίστανται μεταξύ τους ιδιαίτεροι δεσμοί εξάρτησης, οι οποίοι θα καθιστούσαν επιβεβλημένη την παραμονή του στη Χώρα (ΕΔΔΑ απόφαση επί του παραδεκτού της 17.12.2019, Zakharchuk κατά Ρωσίας, αρ. προσφ. 2967/12, σκ. 53, αποφάσεις της 21.3.2017 Sapondzhyan κατά Ρωσσίας, αρ. προσφ. 32986/08, σκ. 53, της 23.3.2015, Senchishak κατά Φινλανδίας, αρ. προσφ. 5049/12, σκ. 55 και της 13.3.2008, Emonet κ.λ.π. κατά Ελβετίας, αρ. προσφ. 39051/03, σκ. 35). Συνακολούθως, λαμβανομένης υπόψη και της μη συνδρομής εξαιρετικών περιστάσεων που θα δικαιολογούσαν τη μη απομάκρυνση του αιτούντος από τη Χώρα, η επιβολή του μέτρου της οικειοθελούς αναχώρησής του από αυτήν αποβλέπει σε θεμιτό σκοπό δημοσίου συμφέροντος, ο οποίος συνίσταται στο κυριαρχικό δικαίωμα της Ελληνικής Πολιτείας, στο πλαίσιο της μεταναστευτικής της πολιτικής, να ελέγχει την είσοδο και παραμονή των αλλοδαπών σε αυτή (βλ. ΣτΕ 1803/2016, 2107, 5029/12) και δεν υπερβαίνει -και μάλιστα προδήλως- το κατά την κοινή πείρα αναγκαίο μέτρο για την επίτευξη των σκοπών αυτών, ούτε και παρίσταται απρόσφορη προς τούτο (πρβλ. ΣτΕ 1803/2016). Εξάλλου, το επιβληθέν μέτρο της επιστροφής, μη συνοδευόμενο από απαγόρευση επανεισόδου (πρβλ. ΕΔΔΑ, απόφαση της 7.3.2017, Kamenov κατά Ρωσίας, αρ. προσφ. 17570/15, σκ. 26 και 40, της 24.10.2014, Kaplan κ.λ.π. κατά Νορβηγίας, αρ. προσφ. 32504/11, σκ. 97, της 29.6.2008, Maslov κατά Αυστρίας, σκ. 98), δεν συνιστά δυσανάλογη επέμβαση στο δικαίωμά του για σεβασμό της ιδιωτικής του ζωής, καθότι δεν προκύπτει ότι υπάρχουν ανυπέρβλητα εμπόδια για τη μετεγκατάστασή του στην Αλβανία, από την οποία, εξάλλου, μπορεί, τηρώντας τις νόμιμες διατυπώσεις, να επανέλθει (βλ. και ΕΔΔΑ, απόφαση της 24.10.2014, Kaplan κ.λ.π. κατά Νορβηγίας, σκ. 84-87 και Darren Omoregie κ.λ.π. κατά Νορβηγίας, σκ. 66). Κατόπιν των ανωτέρω, όσα περί του αντιθέτου προβάλλονται από τον αιτούντα αποβαίνουν στο σύνολό τους απορριπτέα ως αβάσιμα. Εξάλλου, ο λόγος ακυρώσεως περί παραβίασης του άρθρου 26 παρ. 3 του ν. 3907/2011 πρέπει να απορριφθεί ως ερειδόμενος επί εσφαλμένης προϋπόθεσης, διότι το εν λόγω άρθρο δεν τυγχάνει εν προκειμένω εφαρμογής, εφόσον στον αιτούντα δεν επιβλήθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση μέτρο απαγόρευσης εισόδου, στο οποίο αναφέρεται η διάταξη αυτή.

15. Επειδή, τέλος, ο αιτών προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση, στην οποία ενσωματώνεται και το μέτρο της επιστροφής, είναι ακυρωτέα ως εκδοθείσα κατά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας, καθόσον αυτός δεν κλήθηκε σε ακρόαση προ της έκδοσής της. Ο λόγος αυτός, καθ’ ο μέρος αφορά το κεφάλαιο της προσβαλλομένης με το οποίο αφενός ανακλήθηκε μερικώς, ως προς τα χρονικά όριά του, το Δελτίο Διαμονής που κατείχε ο αιτών ως μέλος οικογένειας Έλληνα και αφετέρου απορρίφθηκε το αίτημα περί ανανέωσης του τίτλου παραμονής του ως άδεια λόγω προσωποπαγούς δικαιώματος, προβάλλεται αβασίμως, δοθέντος ότι εκδόθηκε κατ’ ενάσκηση δεσμίας αρμοδιότητας, επί τη βάσει αντικειμενικών δεδομένων, όπως προεκτέθηκε (πρβλ. ΣτΕ 2290/2017, 1248/2015, 3298/2013, 5028/2012, 3685/2012, 3312/2012, 4028/2011). Σε κάθε περίπτωση, όπως έχει παγίως κριθεί, η πρόσκληση του ενδιαφερομένου σε ακρόαση πριν από την έκδοση δυσμενούς για αυτόν διοικητικής πράξης, παραλείπεται στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η διαδικασία έκδοσης αυτής κινήθηκε μετά από σχετική αίτηση του ιδίου, με την οποία είχε την ευχέρεια να εκθέσει τις απόψεις του και να προσκομίσει τα απαιτούμενα για την υποστήριξή της στοιχεία (πρβλ. ΣτΕ 2237, 1748, 977/2020, 147/2019, 1635, 991/2018, 3108/2015, 1830, 217/2013, 3067, 1295, 3811/2012, 2017/2011, 401/2007 κ.ά.), ως εν προκειμένω, με την υποβολή από τον αιτούντα αίτησης ανανέωσης της άδειας διαμονής του. Περαιτέρω, καθ’ ο μέρος ο προβαλλόμενος λόγος αφορά το κεφάλαιο της προσβαλλομένης με το οποίο επιβλήθηκε σε βάρος του αιτούντος το μέτρο της επιστροφής, είναι απορριπτέος, προεχόντως, ως αλυσιτελώς προβαλλόμενος, διότι όλα όσα εκτέθηκαν με την αίτηση ακυρώσεως, και αληθή υποτιθέμενα, δεν είναι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ουσιώδη, υπό την έννοια ότι θα μπορούσαν να ασκήσουν επιρροή στην έκβαση της υπόθεσης (πρβλ. ΣτΕ 91, 88/2018, 157/2017, 1098, 689/2016, 4447/2012 Ολομ.). Και τούτο ανεξαρτήτως του ότι, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, ο αιτών προσκόμισε στο αρμόδιο όργανο, τόσο στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας και κατόπιν έγγραφων κλήσεων προς υποβολή συμπληρωματικών στοιχείων, όσο και με την ασκηθείσα από αυτόν αίτηση θεραπείας, όλα τα έγγραφα που αποδείκνυαν τους βιοτικούς δεσμούς, τη διάρκεια και τις συνθήκες της διαμονής του στην Ελλάδα και δεν προβάλλει ότι στερήθηκε ουσιαστικώς της δυνατότητας να υποβάλει ενώπιον της Διοίκησης άλλο κρίσιμο στοιχείο ή να εκθέσει οποιοδήποτε πραγματικό περιστατικό, υπό το πρίσμα του οποίου η διοικητική διαδικασία θα μπορούσε να καταλήξει σε διαφορετικό αποτέλεσμα.

16. Επειδή, κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και μη προβαλλομένου άλλου λόγου ακυρώσεως, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί και το καταβληθέν παράβολο να καταπέσει υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου [άρθρο 36 παρ. 4 εδ. β΄ του π.δ. 18/1989 (Α΄ 8)]. Τέλος, δεν διαλαμβάνεται διάταξη για τα δικαστικά έξοδα, ελλείψει υποβολής σχετικού αιτήματος από το καθ’ ου [άρθρο 275 παρ. 7 εδ. α΄ του, κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (Α΄ 97), Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, το οποίο εφαρμόζεται αναλόγως δυνάμει της περ. στ΄ της παρ. 1 του άρθρου 4 του ν. 702/1977 (Α΄ 268), η οποία προστέθηκε με το άρθρο 50 του ν. 3659/2008 (Α΄ 77)].

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Απορρίπτει την αίτηση.

Διατάσσει την κατάπτωση του καταβληθέντος παραβόλου υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου.

Η διάσκεψη του Δικαστηρίου έγινε στη Βέροια στις 31.10.2023 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού στις 31.1.2024.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ