Οι κρινόμενες αντίθετες εφέσεις, αφενός του εκκαλούντος-εφεσίβλητου Χαροκόπειου Πανεπιστημίου και αφετέρου του εφεσίβλητου - εκκαλούντος … …, στρέφονται κατά της 2755/2021 οριστικής απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά και συνεκδικάζονται λόγω συνάφειας. Με την πρώτη συνεκδικασθείσα έφεση του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου ζητήθηκε η εξαφάνιση της 2755/2021 οριστικής απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά, καθ’ ο μέρος έγινε δεκτή η από 6.10.2014 αγωγή του εφεσιβλήτου και αναγνωρίστηκε η υποχρέωση του Πανεπιστημίου να του καταβάλει, ως αποζημίωση για περιουσιακή ζημία και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, κατά τα άρθρα 105 και 106 ΕισΝΑΚ και 932 ΑΚ, το συνολικό ποσό των 375.325,98 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και έως την εξόφληση, εξαιτίας της παράνομης παράλειψης καταβολής αναδρομικών αποδοχών σ’ αυτόν κατά το χρονικό διάστημα από 1.1.2005 έως 31.5.2014 παρά τον αναδρομικό διορισμό του στο εκκαλούν - εφεσίβλητο Πανεπιστήμιο σε θέση Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π) και στη βαθμίδα του Καθηγητή από 23.11.2004. Αντιθέτως, με τη δεύτερη συνεκδικασθείσα έφεση ζητήθηκε η εξαφάνιση της εκκαλουμένης κατά το μέρος που η χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης του ενάγοντος προσδιορίστηκε στο ποσό των 1.000 ευρώ, αντί του διεκδικούμενου με την αγωγή ποσού των 55.000 ευρώ. Κατά τη γνώμη που επικράτησε στο Δικαστήριο, στην περίπτωση κατά την οποία ορισμένο πρόσωπο, εξαιτίας παράνομης πράξης ή παράλειψης της Διοίκησης παραμείνει για κάποιο διάστημα εκτός θέσης Υπηρεσίας του Δημοσίου (ή Ν.Π.Δ.Δ.) την οποία (θέση) κατείχε ή επιδίωκε να καταλάβει (όπως επί παράνομης απόλυσης ή παράλειψης διορισμού του, αντιστοίχως), με αποτέλεσμα να στερηθεί τις αποδοχές τις οποίες, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, θα αποκόμιζε από την υπηρεσία του κατά το πιο πάνω διάστημα, εφόσον αποκατασταθεί η νομιμότητα, δικαιούται ως αποζημίωση, τα ποσά των αποδοχών αυτών. Εξ άλλου, στην περίπτωση κατά την οποία ο ζημιωθείς, ενόσω βρισκόταν εκτός υπηρεσίας, επιδόθηκε σε άλλη βιοποριστική δραστηριότητα (παροχή εξαρτημένης εργασίας, άσκηση ελευθερίου επαγγέλματος κ.λπ.), τα εντεύθεν οφέλη (μισθοί, αμοιβές κ.λπ.) δεν είναι συμψηφιστέα με τις οφειλόμενες σ’ αυτόν αναδρομικές ως άνω αποδοχές. Και τούτο, διότι η λόγω της παράνομης παραμονής του εκτός υπηρεσίας αναγκαία εκ μέρους του επαγγελματική επανεκτίμηση και η άσκηση από αυτόν βιοποριστικής δραστηριότητας άλλης, πάντως, έναντι της συγκεκριμένης δημόσιας υπηρεσίας, διακόπτει, ως εκ της φύσεως της ανθρώπινης εργασίας, τον κατά τις ανωτέρω διατάξεις αιτιώδη σύνδεσμο προς το ζημιογόνο γεγονός της παρανομίας της Διοίκησης και καθιστά τις σχετικές ωφέλειες απότοκες, όχι του γεγονότος εκείνου αλλά της αυτόνομης ανάληψης βιοποριστικής δράσης. Στην εξαιρετική περίπτωση που η αναληφθείσα δραστηριότητα παρουσιάζει τέτοιο εξαιρετικό βαθμό ομοιότητας προς τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης δημόσιας θέσης, ώστε, λαμβανομένων υπόψη και των εκάστοτε ιδιαίτερων συνθηκών, να συνιστά, κατ’ ουσίαν, την ίδια με αυτήν εργασία, δεν διασπάται ο αιτιώδης σύνδεσμος και χωρεί συμψηφισμός ζημίας και ωφέλειας. (Μειοψ.). Το Δικαστήριο απέρριψε τις συνεκδικαζόμενες αντίθετες εφέσεις.