Οι ασφαλισμένοι του Ο.Α.Ε.Ε., ειδικώς για ζητήματα ασφαλιστικών κρίσεων, έχουν δικαίωμα (ενδικοφανούς) προσφυγής ενώπιον των δευτεροβάθμιων υγειονομικών επιτροπών, περαιτέρω δε, αφού αποφανθούν τα αρμόδια για τη χορήγηση ή μη συντάξεως αναπηρίας ασφαλιστικά όργανα του Ο.Α.Ε.Ε. επί τη βάσει των ασφαλιστικών κρίσεων των ως άνω υγειονομικών επιτροπών, οι ασφαλισμένοι έχουν δικαίωμα ενστάσεως ενώπιον των Τοπικών Διοικητικών Επιτροπών και, ακολούθως, δικαίωμα προσφυγής ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων. Ειδικώς όταν τα διοικητικά δικαστήρια, επιλαμβανόμενα αιτήματος συνταξιοδοτήσεως λόγω αναπηρίας ασφαλισμένου του Ο.Α.Ε.Ε., υποχρεώνουν με δεύτερη προδικαστική απόφαση τα υγειονομικά όργανα του Οργανισμού και, από 1.9.2011, του ΚΕ.Π.Α., να αποφανθούν επί θεμάτων που σχετίζονται με την αναπηρία αυτού (ιατρική ή ασφαλιστική), τα τελευταία όμως είτε συνεχίζουν να δηλώνουν αδυναμία να αποφανθούν εν όλω ή εν μέρει λόγω παρόδου μακρού χρόνου ή λόγω ελλείψεως στοιχείων είτε παραλείπουν και πάλι την υποχρέωση αυτή εμμένοντας σε ελλιπώς αιτιολογημένες γνωματεύσεις, μην απαντώντας στα ερωτήματα που τους τέθηκαν με τις προδικαστικές αποφάσεις, ή μη γνωματεύοντας παντελώς, (τα ως άνω δικαστήρια) έχουν επιπλέον τη δυνατότητα να κρίνουν επί του αιτήματος του ενδιαφερομένου, αφού προηγουμένως εκφέρουν κρίση επί των ως άνω θεμάτων, χρησιμοποιώντας τα πρόσφορα προς τούτο αποδεικτικά μέσα και, ειδικώς ως προς την ανικανότητα για το ασφαλιζόμενο επάγγελμα, ύστερα από συνεκτίμηση κοινωνικών κριτηρίων.