Πρόσφατη νομολογία


24 Σεπ 2024

ΣτΕ 433/2024 Τμ.Δ: Δεν γεννώνται διοικητικές διαφορές από την προσβολή πράξεων οργάνων των Μονών του Αγίου Όρους ή της Ιεράς Κοινότητας (πλην της απέλασης)

Με την πρώτη αίτηση ο αιτών ζήτησε να ακυρωθούν: α) η απόφαση της Γεροντίας της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, υπό στοιχεία «θέμα (…)» της … τακτικής συνεδριάσεως του οργάνου, η οποία ελήφθη την 15-28.7.2016 και με την οποίαν -κατά βάσιν- αποφασίσθηκε να διαγραφεί ο αιτών από το Μοναχολόγιό της, να εγκαταλείψει εντός διμήνου εξάρτημα της Μονής, όπου εγκαταβίωνε και να της το παραδώσει, β) απόφαση του αυτού οργάνου [υπό στοιχεία «θέμα (…)» της ... τακτικής συνεδριάσεώς του], ληφθείσα την 31.1-13.2.2017, με την οποίαν αποφασίσθηκε να διενεργηθεί αμέσως η διαγραφή του αιτούντος από το Μοναχολόγιο, η αποβολή του από το ως άνω εξάρτημα και η απέλασή του από τα όρια της Μονής και γ) έγγραφο της Ιεράς Κοινότητος του Αγ. Όρους, υπ’ αρ. πρωτ. Φ.../…/… της 10.5.2017 (ν. ημ.), με το οποίο του γνωστοποιείται ότι δεν μπορούν ν’ αποτελέσουν αντικείμενο εξετάσεως από την Ι. Κοινότητα οι ασκηθείσες από αυτόν ενώπιόν της εφέσεις κατά των δύο ανωτέρω αποφάσεων της Μονής. Με τη δεύτερη αίτηση ο αιτών ζήτησε να ακυρωθούν οι εξής μεταγενέστερες πράξεις: α) η απόφαση της αυτής Γεροντίας, υπό στοιχεία «θέμα (.)» της . τακτικής συνεδριάσεως του οργάνου, η οποία ελήφθη την 25.9-8.10.2018 και με την οποίαν η Γεροντία ανεκάλεσε τις ανωτέρω αποφάσεις της των ετών 2016 και 2017, β) η τεκμαιρομένη σιωπηρά, λόγω απράκτου παρόδου τριμήνου, απόρριψη έφεσης που είχε ασκήσει αυτός την 3.12.2018 ενώπιον της Ιεράς Κοινότητος του Αγ. Όρους, ζητώντας να εξαφανισθεί η ανωτέρω συμπροσβαλλομένη πράξη της Γεροντίας της Μονής. Τέλος, με την τρίτη αίτηση ο αιτών ζήτησε να ακυρωθούν οι εξής πράξεις που εξεδόθησαν κατόπιν των ανωτέρω και μετά από κλήση του προς παροχή εξηγήσεων: α) η απόφαση της Γεροντίας της Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας, υπό στοιχεία «θέμα (…)» της ... τακτικής συνεδριάσεως του οργάνου, η οποία ελήφθη την 2-15.4.2019 και με την οποίαν αποφασίσθηκε και πάλι να διαγραφεί από το Μοναχολόγιό της ο αιτών και ν’ απελαθεί από τα όρια της Μονής, αφού προηγουμένως παραδώσει στην κυρίαρχο Μονή το εξάρτημά της, όπου εγκαταβίωνε, β) η τεκμαιρομένη σιωπηρά, λόγω απράκτου παρόδου τριμήνου, απόρριψη εφέσεως που είχε ασκήσει αυτός την 15.5.2019 ενώπιον της Ιεράς Κοινότητος του Αγ. Όρους, ζητώντας την εξαφάνιση της ήδη συμπροσβαλλομένης, από 2-15.4.2019, πράξεως της Γεροντίας. Στη συνταγματικώς κατοχυρωμένη εσωτερική διοίκηση του Αγίου Όρους υπάγονται -πλην των άλλων- οι σχέσεις των μοναχών μεταξύ τους και προς την Μονή τους, αλλά και οι σχέσεις τους προς την Ιερά Κοινότητα και τις μοναστικές εν γένει Αρχές του Αγίου Όρους. Κατά την παγία νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας σε αυτό το πεδίο εννόμων σχέσεων δεν γεννώνται διοικητικές διαφορές από την προσβολή πράξεων, προερχομένων είτε από όργανα των Μονών (οι οποίες, άλλωστε, δεν οργανώθηκαν ως νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου) είτε από την Ιερά Κοινότητα, εκτός εάν πρόκειται για απέλαση μοναχού από το έδαφος της χερσονήσου του Άθω, πράγμα που, όμως, δεν συντρέχει εν προκειμένω. Ειδικότερα, κρίθηκε ότι προσβαλλόμενες πράξεις οργάνων της Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας και οι -φερόμενες ως στοιχειοθετηθείσες- παραλείψεις της Ιεράς Κοινότητος ανάγονται ακριβώς στις σχέσεις μοναχού και Μονής του Αγίου Όρους. Συνεπώς, οι πράξεις αυτές προσβάλλονται απαραδέκτως και για τον λόγο αυτόν οι συνεκδικαζόμενες τρεις αιτήσεις ακύρωσεης απορρίφθηκαν.


Σύνδεσμος

ΣτΕ 433/2024 Τμ.Δ - Πλήρες κείμενο »