Το υπό κρίση ένδικο βοήθημα, το οποίο επιγράφεται ως «ανακοπή - προσφυγή» και κατατέθηκε στη γραμματεία του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά, στρέφεται κατά: α) της ../21.09.2016 ταμειακής βεβαίωσης της Δ.Ο.Υ. Γ΄ Πειραιά σε βάρος του αιτούντος, ποσού 521.525,36 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε δικαιώματα της εταιρίας με την επωνυμία «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Α.Ε.» (στο εξής Ο.Λ.Π. Α.Ε.) για την προσόρμιση, πρυμνοδέτηση και αυθαίρετη παραμονή στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του πλοίου «…», κατά το χρονικό διάστημα 18.2.2015 - 30.6.2016, β) της …/9.8.2016 απόφασης του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της Ο.Λ.Π. Α.Ε. περί αποστολής στην ανωτέρω Δ.Ο.Υ., για βεβαίωση και είσπραξη, της ένδικης οφειλής και γ) δέκα πέντε (15) τιμολογίων παροχής υπηρεσιών επί πιστώσει της Ο.Λ.Π. Α.Ε., με τα οποία βεβαιώθηκαν σε βάρος του αιτούντος, ως ναυτικού πράκτορα του εν λόγω πλοίου, τα κατά τα ανωτέρω δικαιώματα. Με την 4084/2019 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά κρίθηκε ότι το κρινόμενο ένδικο βοήθημα, κατά το μέρος που στρέφεται κατά των ως άνω τιμολογίων παροχής υπηρεσιών και της ανωτέρω απόφασης του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της Ο.Λ.Π. Α.Ε., έχει τον χαρακτήρα αίτησης ακύρωσης και υπάγεται στη γενική ακυρωτική αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας, στο οποίο και παραπέμφθηκε. Οι προσβαλλόμενες πράξεις, ανεξαρτήτως του χρόνου έκδοσής τους, αφορούν δικαιώματα της Ο.Λ.Π. Α.Ε. για την χρονική περίοδο από 18.2.2015 έως 30.6.2016, πριν δηλαδή από την έναρξη ισχύος του ν. 4404/2016, με τον οποίο μεταβλήθηκε το νομικό καθεστώς της Ο.Λ.Π. Α.Ε., σε συνέχεια της από 8.4.2016 Σύμβασης Αγοραπωλησίας Μετοχών (της Ο.Λ.Π. Α.Ε.) μεταξύ του ΤΑΙΠΕΔ και του «προτιμώμενου επενδυτή», παράρτημα της οποίας αποτελεί η, κυρουμένη διά του ως άνω ν. 4404/2016, (τροποποιημένη) Σύμβαση Παραχώρησης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Ο.Λ.Π. Α.Ε.. Κατά τον χρόνο εκείνο, στην Ο.Λ.Π. Α.Ε. είχε παρασχεθεί προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος σκοπού της εξασφάλισης της εύρυθμης και καλής λειτουργίας του λιμένος Πειραιώς, μεταξύ άλλων, αρμοδιότητα επιβολής δικαιωμάτων χρήσης χώρων και εγκαταστάσεων αυτού, δηλαδή κοινόχρηστου χώρου (η χρήση και εκμετάλλευση του οποίου ανήκε στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς ως φορέα διοίκησης και διαχείρισης λιμένος), κατά την άσκηση δε της αρμοδιότητας αυτής η Ο.Λ.Π. Α.Ε. ενεργούσε ως δημόσιο όργανο που απέβλεπε στην εξυπηρέτηση του εν λόγω σκοπού δημοσίου συμφέροντος. Συνεπώς, η ένδικη διαφορά, η οποία αναφύεται από την αμφισβήτηση της νομιμότητας πράξεων που σχετίζονται με την επιβολή δικαιωμάτων χρήσης εγκαταστάσεων και αυθαίρετης παραμονής στους χώρους της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του λιμένα, που εξέδωσε η Ο.Λ.Π. Α.Ε. ενεργώντας ως δημόσιο όργανο, έχει τον χαρακτήρα διοικητικής διαφοράς, η εκδίκαση της οποίας ανήκει στην αρμοδιότητα των διοικητικών δικαστηρίων. Κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 1 § 2 περ. ιβ΄ Ν. 1406/1983, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 24 § 1 Ν. 5119/2024, από την ημερομηνία δημοσίευσης του ν. 5119/2024 (5.7.2024) καθίστανται διαφορές ουσίας, μεταξύ άλλων, οι εκκρεμείς ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας διαφορές οι σχετικές με την επιβολή δικαιωμάτων χρήσης χώρων και εγκαταστάσεων λιμένα, τα οποία καταβάλλονται υπέρ εταιρίας κοινής ωφέλειας, που τελεί υπό κρατική εποπτεία και λειτουργεί προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Πριν από τη δημοσίευση του ν. 5119/2024, όπως είχε κριθεί, οι εν λόγω διαφορές υπάγονταν στη γενική ακυρωτική αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το ΣτΕ παρέπεμψε το υπό κρίση ένδικο βοήθημα στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά προκειμένου να εκδικαστεί ως προσφυγή ουσίας.