Με την κρινόμενη αίτηση ζητήθηκε η ακύρωση της απόφασης 29/13.8.2020 της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα με την οποία επεβλήθη στον αιτούντα πρόστιμο 3.000 ευρώ για παράβαση του Γενικού Κανονισμού (ΕΕ) 2016/679 για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών. Εν προκειμένω, το δικόγραφο της κρινόμενης αίτησης υπογράφεται από τον αιτούντα ως δικηγόρο. Κατά την συζήτηση, όμως, της υπόθεσης στο ακροατήριο, ο αιτών δεν παρέστη αυτοπροσώπως, ούτε προσκόμισε στο Δικαστήριο στοιχεία για να αποδείξει την ιδιότητά του ως δικηγόρου εγγεγραμμένου στον οικείο δικηγορικό σύλλογο, ώστε να έχει το δικαίωμα να ασκεί το δικηγορικό λειτούργημα κατά τα άρθρα 4 επ. και 23 επ. του ΚωδΔικ, και μάλιστα το ειδικό δελτίο ταυτότητας δικηγόρου, μη αρκούσης προς απόδειξη της ανωτέρω ιδιότητας της υπάρχουσας στο δικόγραφο της αίτησης και στο από 6.12.2022 υπόμνημα σφραγίδας η οποία περιέχει τις ενδείξεις «Δικηγόρος», Α.Φ.Μ. και Δ.Ο.Υ.. Εξάλλου, δεν τίθεται ζήτημα εφαρμογής των διατάξεων των §§ 3 και 4 του άρθρου 33 του Π.Δ. 18/1989, που προβλέπουν την ειδοποίηση του αιτούντος να προσκομίσει συμπληρωματικά νομιμοποιητικά στοιχεία, δεδομένου ότι οι διατάξεις αυτές προϋποθέτουν, σε κάθε περίπτωση την ύπαρξη έγκυρης, κατ’ αρχήν, νομιμοποίησης και δεν εφαρμόζονται στην περίπτωση που, όπως εν προκειμένω, δεν έχει προσκομισθεί κανένα από τα απαιτούμενα και έγκυρα, σύμφωνα με τον νόμο, στοιχεία προς νομιμοποίηση. Εφόσον, λοιπόν, δεν αποδεικνύεται το δικαίωμά του να ασκεί το δικηγορικό λειτούργημα, η αίτηση πρέπει να θεωρηθεί ότι υπογράφεται από ιδιώτη. Με τα δεδομένα αυτά, όμως, η κρινόμενη αίτηση ασκήθηκε, κατ’ άρθρο 17 § 4 του Π.Δ. 18/1989, απαραδέκτως, λόγω της μη υπογραφής του δικογράφου της αίτησης από δικηγόρο, και, συνεπώς, κρίθηκε απορριπτέα.