Πρόσφατη νομολογία


28 Ιαν 2025

ΣτΕ 2025/2024 Τμ.Ε: Εσφαλμένη απόρριψη αίτησης ακύρωσης ως ανομιμοποίητης από το Διοικητικό Εφετείο

Με την κρινόμενη έφεση ζητήθηκε η εξαφάνιση της 210/2019 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Πατρών, με την οποία απορρίφθηκε ως ανομιμοποίητη αίτηση ακύρωσης των ήδη εκκαλούντων κατά της …/13.11.2012 αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου, με την οποία είχε αποφασιστεί η κατεδάφιση κτισμάτων και η κατεδάφιση-απομάκρυνση περίφρασξης, που φέρoνται ότι κατασκευάστηκαν και διατηρούνται σε αναδασωτέα έκταση, στη θέση «…» της Δημοτικής Κοινότητας Λουτρακίου, του Δήμου Λουτρακίου-Αγίων Θεοδώρων Κορινθίας. Από τις διατάξεις των §§1 και 2 του άρθρου 27 του Π.Δ. 18/1989, όπως ίσχυαν κατά τον κρίσιμο χρόνο και εφαρμόζονται κατά τη διαδικασία ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου δυνάμει του άρθρου 4 § 1 του ν. 702/1977, προκύπτει ότι στην περίπτωση που ο αιτών δεν παραστεί κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση δια πληρεξουσίου δικηγόρου, η έγκριση της άσκησης του υπογραφομένου μόνο από δικηγόρο ενδίκου μέσου και των πράξεων της προδικασίας μπορεί να γίνει όχι μόνο με δήλωση του αιτούντος αυτοπροσώπως στο ακροατήριο, αλλά και με την προσκομιδή μέχρι τη συζήτηση συμβολαιογραφικού εγγράφου, με το οποίο παρέχεται ειδική πληρεξουσιότητα προς παράσταση κατά τη συζήτηση σε δικηγόρο άλλον από τον υπογράφοντα το δικόγραφο. Τούτο δε διότι η παροχή εκ των υστέρων, δηλαδή μετά την άσκηση του ενδίκου μέσου, ειδικής πληρεξουσιότητας, έστω και προς δικηγόρο άλλον από τον υπογράφοντα τούτο, συνιστά έγκριση από τον αιτούντα τόσο της ασκήσεως του ενδίκου τούτου μέσου, για το οποίο παρέχεται η πληρεξουσιότητα, όσο και των σχετικών πράξεων της προδικασίας. Εν προκειμένω, κατά την εκδίκαση της αιτήσεως ακυρώσεως ενώπιον του κατά τόπο αρμοδίου Διοικητικού Εφετείου Πατρών, οι εκκαλούντες δεν παρέστησαν με δικηγόρο υπήρχε όμως, εντός του φακέλου συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο, το οποίο περιείχε ρητώς και έγκριση της άσκησης του ενδίκου βοηθήματος στη δικηγόρο που παρέστη ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Τριπόλεως. Με τα δεδομένα αυτά, η αίτηση ακυρώσεως έπρεπε να θεωρηθεί παραδεκτώς ασκηθείσα από πλευράς νομιμοποίησης, χωρίς να απαιτείται νέα νομιμοποίηση ενώπιον του κατά τόπο αρμοδίου δικαστηρίου. Έσφαλε, συνεπώς, το δικάσαν δικαστήριο που απέρριψε ως ανομιμοποίητη, υπό τις ανωτέρω συνθήκες, την αίτηση ακύρωσης. Δεν ασκεί δε επιρροή η 41/2022 απόφαση του δικάσαντος δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση επανασυζήτησης της υποθέσεως και η ανακοπή ερημοδικίας, δεδομένου ότι οι σχετικές απορριπτικές σκέψεις της στηρίζονται και προϋποθέτουν τη νομιμότητα της ήδη εξαφανιζόμενης- προσβαλλόμενης με την κρινόμενη έφεση δικαστικής απόφασης. Δοθέντος όμως ότι, εν προκειμένω, η παραπεμπτική απόφαση δεν κοινοποιήθηκε από το αρμόδιο Διοικητικό Εφετείο Πατρών στους ορισθέντες διά του ως άνω πληρεξουσίου αντικλήτους, ώστε οι εκκαλούντες-αιτούντες να παραστούν ενώπιον του αρμοδίου Διοικητικού Εφετείου, μετά την εξαφάνιση της εκκαλουμένης κατά τα ανωτέρω, η υπόθεση αναπέμφθηκε στο Διοικητικό Εφετείο Πατρών για να δικάσει την αίτηση ακύρωσης και να μην στερηθούν οι εκκαλούντες-αιτούντες τον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας.


Σύνδεσμος

ΣτΕ 2025/2024 Τμ.Ε - Πλήρες κείμενο »