Πρόσφατη νομολογία


29 Νοε 2024

ΣτΕ 1659/2024 Τμ.ΣΤ: Αναίρεση απόφασης διοικητικού εφετείου, διότι το τελευταίο απεφάνθη πέραν των αιτηθέντων

Με την υπό κρίση αίτηση ζητήθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο η αναίρεση της 1903/2018 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, καθ’ ό μέρος έγινε δεκτή η από 12.12.2014 προσφυγή της αναιρεσίβλητης ένωσης εταιρειών, αναδόχου του έργου «Υλοποίηση Τελωνειακών Ηλεκτρονικών Υπηρεσιών ICISnet», επί διαφοράς που ανέκυψε κατά την εκτέλεση του έργου αυτού. Με την προσφυγή που άσκησε η αναιρεσίβλητη ενώπιον του δικάσαντος Διοικητικού Εφετείου, η οποία, ως διαδικαστικό έγγραφο, υπόκειται στην εκτίμηση του αναιρετικού δικαστή, είχε ζητήσει την ακύρωση της Δ.ΠΡΟΜ.1137726 ΕΞ 2014/13.10.2014 απόφασης του Υπουργού Οικονομικών, κατά το μέρος που με αυτήν επεβλήθη έκπτωση επί της αμοιβής της ύψους 102.723,20 ευρώ. Όμως, με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση το Διοικητικό Εφετείο, αφού εδέχθη ότι νομίμως επεβλήθη στην αμοιβή της αναιρεσίβλητης η ανωτέρω έκπτωση, έκρινε, περαιτέρω, ότι μη νομίμως επεβλήθη σε αυτήν η υποχρέωση αποκατάστασης των παρεκκλίσεων στα παραδοτέα του έργου εντός του χρόνου εγγύησης. Με την τελευταία, όμως, κρίση το δικαστήριο της ουσίας απεφάνθη πέραν των αιτηθέντων, κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 68, 79 και 138 § 1 ΚΔιοικΔ. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η προσφυγή που άσκησε η αναιρεσίβλητη ήταν απορριπτέα στο σύνολό της. Περαιτέρω, όμως, ενόψει της φύσης της πλημμέλειας της αναιρεσιβαλλομένης απόφασης, συνεπεία της οποίας η απόφαση αυτή αναιρείται κατά το προαναφερθέν μέρος, κρίθηκε ότι δεν συνέτρεχε εν προκειμένω περίπτωση ούτε να παραπεμφθεί η υπόθεση, κατά το ως άνω μέρος, στο δικάσαν Διοικητικό Εφετείο, για να κριθεί εκ νέου, ούτε να διακρατηθεί, κατά το μέρος τούτο, και να εκδικασθεί κατ’ ουσίαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η υπόθεση, όμως, διακρατήθηκε από το Δικαστήριο κατά το μέρος που με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση κρίθηκε ότι έπρεπε να επιστραφεί στην αναιρεσίβλητη μέρος του κατατεθέντος παραβόλου ύψους πενήντα (50) ευρώ και να συμψηφισθούν τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων. Ειδικότερα, εφόσον η προσφυγή της αναιρεσίβλητης έπρεπε να απορριφθεί, διατάχθηκε η κατάπτωση του κατατεθέντος για την προσφυγή 4 παραβόλου και επιβλήθηκε στην αναιρεσίβλητη, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 275 § 1 εδ. α΄ του ΚΔιοικΔ, η δικαστική δαπάνη του Ελληνικού Δημοσίου για τη δίκη ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Το ΣτΕ δέχτηκε την αίτηση.


Σύνδεσμος

ΣτΕ 1659/2024 Τμ.ΣΤ - Πλήρες κείμενο »