Με την υπό κρίση αίτηση ζητήθηκε η αναίρεση της 4760/2018 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, κατά το μέρος που με αυτή, κατ’ αποδοχήν προσφυγής της αναιρεσίβλητης εταιρείας, ακυρώθηκε η …/30.10.2017 απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.), καθ’ ο μέρος με την εν λόγω απόφαση απορρίφθηκε η ενδικοφανής προσφυγή της αναιρεσίβλητης κατά της …/24.4.2017 οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος του Προϊσταμένου του Κέντρου Ελέγχου Μεγάλων Επιχειρήσεων (Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ.). Με την τελευταία πράξη καταλογίσθηκε σε βάρος της αναιρεσίβλητης διαφορά κύριου φόρου και πρόσθετος φόρος, για τη διαχειριστική περίοδο 1.1-31.12.2010. Με την υπό κρίση αίτηση προβλήθηκε ότι, κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία των άρθρων 63 του ΚΔιαδ και 63 του ΚΔιοικΔ, έκρινε το δικάσαν δικαστήριο ότι παραδεκτώς προβάλλεται ο περί παραγραφής λόγος προσφυγής της αναιρεσίβλητης, και καθ’ ο μέρος αφορούσε τη χρήση 2010, παρά το γεγονός ότι αντίστοιχου περιεχομένου λόγος δεν είχε περιληφθεί στην ενδικοφανή προσφυγή της και, ως εκ τούτου, δεν είχε αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης από το ειδικώς προς τούτο κατεστημένο όργανο της φορολογικής διοίκησης, δεδομένου, άλλωστε, ότι με τα άρθρα 20 § 1 του Συντάγματος και 6 και 13 του Συντάγματος δεν απαγορεύεται στον κοινό νομοθέτη να θεσπίσει την υποχρέωση τήρησης ορισμένης διοικητικής διαδικασίας πριν από την άσκηση ενδίκου βοηθήματος ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου, ενώ η παραγραφή της αξίωσης του Δημοσίου για την έκδοση καταλογιστικών πράξεων δεν λαμβάνεται υπόψη αυτεπαγγέλτως από τα διοικητικά δικαστήρια. Λαμβανομένου υπόψη ότι επί του ανωτέρω νομικού ζητήματος δεν υφίστατο νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά τον κρίσιμο χρόνο της άσκησης της υπό κρίση αίτησης, ο λόγος αναιρέσεως προβάλλεται παραδεκτώς, πλην όμως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Και τούτο, διότι, η κρίση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης περί παραδεκτής προβολής του προπαρατεθέντος λόγου προσφυγής και για τη χρήση 2010 είναι, ανεξαρτήτως της ειδικότερης θεμελίωσής της, ορθή, καθόσον με τον επίμαχο λόγο, ετέθη το αμιγώς νομικό ζήτημα της αντισυνταγματικότητας των διαδοχικών νομοθετικών διατάξεων περί παράτασης της κατ’ άρθρο 84 § 1 του ΚΦΕ συνήθους προθεσμίας παραγραφής της αξίωσης του Δημοσίου για επιβολή φόρου εισοδήματος, η εξέταση του οποίου δεν απαιτούσε έρευνα αμφισβητούμενου πραγματικού. Κατόπιν τούτων, το ΣτΕ απέρριψε την αίτηση.