Με την υπό κρίση αίτηση ζητήθηκε η αναίρεση της 6338/2017 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή του αναιρεσείοντος σωματείου κατά της …/27.1.2011 πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιών του Προϊστάμενου της Δ.Ο.Υ. Παλλήνης Αττικής. Με την πράξη αυτή είχε επιβληθεί σε βάρος του αναιρεσείοντος σωματείου κύριος φόρος 44.134.126 δραχμών, πλέον πρόσθετου φόρου λόγω μη υποβολής δήλωσης 132.402.378 δραχμών. Με την υπό κρίση αίτηση προβλήθηκε ότι το δικάσαν δικαστήριο κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 25 παρ. 1 περ. β΄ του ν.δ. 118/1973 έκρινε ότι το αναιρεσείον σωματείο δεν δικαιούνταν της ένδικης απαλλαγής από τον φόρο κληρονομιών, για τον λόγο ότι δεν επιδίωκε κοινωφελή σκοπό, αλλά εξυπηρετούσε τις θρησκευτικές ανάγκες των μελών του. Αντίθετα, κατά το αναιρεσείον, έπρεπε να γίνει δεκτό ότι κατά την έννοια του νόμου για την επίμαχη απαλλαγή αρκεί το μη κερδοσκοπικό σωματείο να επιδιώκει θρησκευτικό σκοπό, χωρίς να απαιτείται ο σκοπός να είναι παράλληλα επωφελής στο ευρύ κοινό, εν προκειμένω δε το ίδιο επιδίωκε, σύμφωνα με το καταστατικό του, θρησκευτικό σκοπό, όπως τούτο προέκυπτε από τα προσκομισθέντα αποδεικτικά στοιχεία. Προς θεμελίωση του παραδεκτού προβλήθηκε ότι η πιο πάνω κρίση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης έρχεται σε αντίθεση προς την απόφαση 2991/2013 της επταμελούς σύνθεσης του Β’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία κρίθηκε ότι προκειμένου μη κερδοσκοπικό σωματείο να τύχει της απαλλαγής του άρθρου 25 παρ. 1 περ. β΄ του ν.δ. 118/1973 δεν απαιτείται ο σκοπός να είναι επωφελής στο ευρύ κοινό, αλλά αρκεί να είναι θρησκευτικός, κατά την έννοια του άρθρου 1 του α.ν. 2039/1939. Εφόσον το αναιρεσείον νομικό πρόσωπο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα επιδίωκε, σύμφωνα με το καταστατικό, και δη αποδεδειγμένα, θρησκευτικούς σκοπούς, τούτο αρκούσε για την απαλλαγή του από τον φόρο κληρονομιών, δεν απαιτείτο δε περαιτέρω η διαπίστωση ότι ο θρησκευτικός σκοπός δεν εξυπηρετούσε αποκλειστικά τα μέλη του, όπως εσφαλμένως έκρινε το δικάσαν δικαστήριο. Κατόπιν τούτου, η κρινόμενη αίτηση έγινε δεκτή. Το Δικαστήριο κράτησε, εκδίκασε την ένδικη προσφυγή και την έκανε δεκτή για τον ίδιο ως άνω λόγο ότι κατά το άρθρο 25 παρ. 1 περ. β΄ του ν.δ. 118/1973, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, η αποδεδειγμένη επιδίωξη θρησκευτικού σκοπού αρκούσε για τη χορήγηση της ένδικης απαλλαγής του αναιρεσείοντος σωματείου από τον φόρο κληρονομιών. Κατόπιν τούτου, κρίθηκε ακυρωτέα η …/27.1.2011 πράξη προσδιορισμού φόρου κληρονομιών του Προϊστάμενου της Δ.Ο.Υ. Παλλήνης Αττικής.