Οι αιτούσες εταιρείες στρέφονται κατά του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Θήρας, επιδιώκοντας την ακύρωση του υπ’ αριθμ. …/2016 χρηματικού καταλόγου του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Θήρας, κατά το μέρος που αφορά στον καταλογισμό σε βάρος τους δικαιωμάτων ναυαγίου, χρονικής περιόδου από 1.6.2015 έως 31.5.2016, ποσού 496.167 ευρώ, για το επιβατικό πλοίο (κρουαζιερόπλοιο) Κ/Ζ “…”. Με την υπ’ αριθμ. 177/2021 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Σύρου η υπό κρίση αίτηση παραπέμφθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας προκειμένου να εκδικασθεί ως αίτηση ακύρωσης, ενώ είχε ασκηθεί ως προσφυγή. Οι διαφορές που προκύπτουν από τον καταλογισμό δικαιωμάτων ναυαγίου της ΚΥΑ 8122.1/03/04, δεν κατατάσσονται στη «δημοτική φορολογία» και τούτο διότι τα δικαιώματα αυτά δεν είναι «δημοτικά», επιβάλλονται, κατ’ αρχήν, υπέρ των εν γένει φορέων διοίκησης και εκμετάλλευσης των λιμένων, ήτοι Λιμενικών Ταμείων, δημοτικών ή μη, και Οργανισμών Λιμένα ΑΕ, ενώ δεν έχουν τον χαρακτήρα διοικητικής κύρωσης. Ο δε προσβαλλόμενος χρηματικός κατάλογος, αποτελώντας νόμιμο τίτλο για την είσπραξη του ένδικου ποσού, δεν υπόκειται στο ένδικο βοήθημα της ανακοπής. Περαιτέρω, η ένδικη εγγραφή των αιτουσών (η πρώτη υπό την ιδιότητα της πλοιοκτήτριας και οι έτερες υπό την ιδιότητα των συνδιαχειριστριών του επιβατηγού πλοίου –κρουαζιερόπλοιου- Κ/Ζ «…») αβασίμως προβάλλεται ότι είναι ακυρωτέα, καθώς η επιβολή δικαιωμάτων ναυαγίων υπέρ των λιμενικών ταμείων, στις αρμοδιότητες των οποίων ανήκει προδήλως και αυτή της εύρυθμης λειτουργίας των οικείων λιμένων, προβλέπεται ρητά στην ΚΥΑ 8122.1/03/04, η οποία ερείδεται στις εξουσιοδοτικές διατάξεις των άρθρων 20 §1 περ.7 του β.δ/τος της 14/19.1.1939, 7 του ν.δ. 2942/1954 και 31 του ν. 1473/1984. Επισημαίνεται ότι η επιβολή των περί ων πρόκειται δικαιωμάτων έχει ως σκοπό την υποκίνηση της πρόσφορης προς τον σκοπό αυτό συμπεριφοράς των υπόχρεων προσώπων. Επιπρόσθετα, ο υπολογισμός των εν λόγω δικαιωμάτων έγινε, κατά τα οριζόμενα στην ΚΥΑ 8122.1/03/04, επί τη βάσει της μονάδας ολικής χωρητικότητας του πλοίου, συνυπολογίζοντας τις ημέρες παραμονής του ναυαγίου στη συγκεκριμένη περιοχή, γεγονός που απορρίπτει τον ισχυρισμό περί απολύτου αοριστίας και στέρησης αιτιολογίας της προσβαλλόμενης πράξης. Τα δε επίδικα δικαιώματα επιβάλλονται κατά δέσμια αρμοδιότητα των λιμενικών ταμείων, με μόνη προϋπόθεση την παραμονή του ναυαγίου στο βυθό της θάλασσας εντός της λιμενικής περιοχής αρμοδιότητάς τους, ανεξαρτήτως αν αυτό παρεμποδίζει την λειτουργία του λιμένος ή αποτελεί κίνδυνο για την ναυσιπλοΐα ή οφείλεται σε πταίσμα της πλοιοκτήτριας εταιρείας και των οργάνων ή προστηθέντων της. Τέλος, η άσκηση από τα δημοτικά λιμενικά ταμεία της (δέσμιας) αρμοδιότητάς τους για επιβολή, υπέρ αυτών, δικαιωμάτων ναυαγίων είναι ανεξάρτητη και αυτοτελής, μη κωλυόμενη από τυχόν δικαστική επιδίωξη (από άλλα πρόσωπα) της ικανοποίησης αξιώσεων που ερείδονται σε άλλες αιτίες και νομικές βάσεις, όπως αυτή που επικαλούνται οι αιτούσες (αποζημίωση για ηθική βλάβη). Ελλείπει ο δεσμός ομοδικίας με την προτασσόμενη στο δικόγραφο αιτούσα εταιρεία και, εν προκειμένω, δεν συντρέχει περίπτωση χωρισμού του δικογράφου της δίκης, κατ’ άρθρο 45 §6 του π.δ/τος 18/1989. Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση.