Με την κρινόμενη αίτηση ζητήθηκε η ακύρωση της 35283οικ.ΦΕΑ2187/31.5.2024 αποφάσεως του Υφυπουργού Δικαιοσύνης, με την οποία διατάσσεται η έκδοση και παράδοση του αιτούντος, υπηκόου Βουλγαρίας και, κατά δήλωσή του, και Ρωσίας, στις δικαστικές αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (ΗΠΑ), προκειμένου να δικασθεί για τα αναφερόμενα στην απόφαση αδικήματα, για τα οποία διώκεται στο κράτος αυτό δυνάμει του από 21.7.2020 εντάλματος σύλληψης του Περιφερειακού Δικαστηρίου των ΗΠΑ για τη Δυτική Περιφέρεια του Τέξας. Εν προκειμένω, τα προβαλλόμενα περί παράβασης ουσιώδους τύπου λόγω «ανυποστάτου» του εντάλματος σύλληψης ως υπογραφομένου από υπάλληλο και όχι από δικαστή, ερειδόμενα μάλιστα στην εσφαλμένη εκδοχή ότι περί του ζητήματος αυτού δεν υφίσταται κρίση των δικαστικών συμβουλίων οπότε έπρεπε να εξεταστεί αυτοτελώς και δη αυτεπαγγέλτως από τον Υπουργό, κρίθηκαν απορριπτέα ως αβάσιμα, ως απαράδεκτα δε καθ’ ο μέρος άγουν ενώπιον του Δικαστηρίου ζήτημα για το οποίο έχουν ήδη αποφανθεί τα δικαστικά συμβούλια. Εξ άλλου, ως νόμω αβάσιμα απορρίφθηκαν τα προβαλλόμενα περί παράλειψης του Υπουργού να ελέγξει τη συνδρομή των προβλεπόμενων στο αμερικανικό δίκαιο προϋποθέσεων για τη νόμιμη έκδοση εντάλματος σύλληψης, διότι, κατά τις διατάξεις της διμερούς συνθήκης και του εθνικού δικαίου, τέτοιος έλεγχος εκφεύγει προδήλως των ορίων εξουσίας των δικαστικών συμβουλίων όταν αποφαίνονται επί αιτήσεων έκδοσης, κατά μείζονα δε λόγο και του Υπουργού ο οποίος εκδίδει την εκτελεστή πράξη στηριζόμενος στις θετικές γνωμοδοτήσεις των συμβουλίων αυτών. Επίσης, δεν στοιχειοθετείται παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας του Υπουργού, που επιλαμβάνεται μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ενώπιον των δικαστικών συμβουλίων, ως εκ της μη χορήγησης εγγράφων που βρίσκονται στον φάκελο της αίτησης έκδοσης, στον οποίο ο εκζητούμενος έχει πλήρη πρόσβαση διά των πληρεξουσίων του, κατά το άρθρο 447 ΚΠΔ, κατά τη διαδικασία ενώπιον των δικαστικών συμβουλίων, και μπορεί είτε να λάβει γνώση είτε και να ζητήσει τη λήψη αντιγράφων προκειμένου να προβάλει ενώπιον των συμβουλίων αυτών τους ισχυρισμούς του σχετικά με ζητήματα η διάγνωση των οποίων ανήκει στην αρμοδιότητα των εν λόγω συμβουλίων. Η στοιχειοθέτηση παραβίασης του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ, της οποίας το βάρος απόδειξης φέρει ο αιτών, προϋποθέτει, όχι απλές πλημμέλειες ή ελλείψεις των εγγυήσεων που εφαρμόζονται στη δικαστική διαδικασία, αλλά παραβίαση των αρχών της δίκαιης δίκης που εγγυάται το άρθρο 6 κατά τρόπο τόσο θεμελιώδη, ώστε να καταλήγει σε αναίρεση αυτής της ίδιας της ουσίας του δικαιώματος που κατοχυρώνεται στο εν λόγω άρθρο. Ωστόσο, εν προκειμένω ο αιτών δεν ισχυρίζεται ότι σε περίπτωση έκδοσής του στις ΗΠΑ κινδυνεύει να υποστεί παραβίαση του δικαιώματός του σε δίκαιη δίκη στη χώρα που θα εκδοθεί σε τέτοια έκταση που να θεμελιώνεται, σύμφωνα με τη νομολογία του ΕΔΔΑ, «κατάφωρη αρνησιδικία», ούτε επικαλείται στοιχεία που να τεκμηριώνουν την ύπαρξη ενός τέτοιου κινδύνου. Επιπλέον, για τα αδικήματα για τα οποία ο αιτών διώκεται εν προκειμένω στις ΗΠΑ, η μεν Ελλάδα δεν έχει ποινική δικαιοδοσία για την άσκηση δίωξης, η δε χώρα καταγωγής του (Βουλγαρία) ενημέρωσε τις ελληνικές αρχές, κατόπιν ειδικού αιτήματος που υπεβλήθη σύμφωνα με το ενωσιακό δίκαιο, ότι δεν προτίθετο να του ασκήσει δίωξη για τα αδικήματα αυτά. Συνεπώς, εν προκειμένω η παράδοση του αιτούντος στις ΗΠΑ για να δικασθεί για τα αδικήματα, για τα οποία διώκεται, αποτελεί εν προκειμένω το μόνο μέσο για την εξυπηρέτηση του γενικού συμφέροντος που εξυπηρετεί ο θεσμός της έκδοσης, δηλαδή της πάταξης του διεθνούς εγκλήματος ώστε να αποφεύγεται η ατιμωρησία όσων κατηγορούνται για την τέλεση σοβαρών αδικημάτων. Εξ άλλου, ο αιτών, ο οποίος φέρει το σχετικό βάρος απόδειξης, ούτε προβάλλει ούτε επικαλείται ότι για τα αδικήματα που του αποδίδονται προβλέπεται ποινή υποχρεωτικής ισόβιας κάθειρξης (και δη χωρίς τη δυνατότητα πρόωρης αναστολής) ή ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι να θεωρείται ότι σε περίπτωση έκδοσης και ενδεχόμενης καταδίκης του θα διέτρεχε πραγματικό κίνδυνο να του επιβληθεί τέτοια ποινή, την οποία θεωρεί ως καταδήλως δυσανάλογη σε σχέση με τα αδικήματα που φέρεται να έχει διαπράξει. Μόνο το γεγονός ότι οι μέγιστες προβλεπόμενες στο αμερικανικό δίκαιο ποινές για τα εν λόγω αδικήματα υπερβαίνουν, αθροιστικά λαμβανόμενες, την ισόβια κάθειρξη στις ΗΠΑ δεν αρκεί άνευ ετέρου, ώστε να καταστήσει την απόφαση έκδοσης αντίθετη με την αρχή της αναλογικότητας. Επίσης, από τα ιατρικά στοιχεία που ο αιτών επικαλείται αποδεικνύεται μεν ότι πάσχει από σοβαρή ασθένεια, όχι όμως ότι η τρέχουσα κατάσταση της υγείας του είναι κρίσιμη σε τέτοιο βαθμό ώστε να εκτιμάται ότι κινδυνεύει να υποστεί κίνδυνο θανάτου ή μη αναστρέψιμης επιδείνωσης της υγείας του, εάν εκδοθεί στις ΗΠΑ, όπου πάντως, δεν αμφισβητείται από τον αιτούντα ότι θα τύχει επαρκούς ιατρικής φροντίδας αν απαιτηθεί. Τέλος, ούτε από τα στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης ούτε από στοιχεία που προσκομίζει ο αιτών προκύπτει και δη καταδήλως ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε για την εξυπηρέτηση σκοπού διαφόρου εκείνου που τάσσεται από τον νόμο για την έκδοσή της, δηλαδή την εξυπηρέτηση της διεθνούς δικαστικής συνδρομής στο πεδίο του ποινικού δικαίου.