Οι κατηγορούμενοι για διακεκριμένες κλοπές προέβαλαν τον ισχυρισμό ότι έχουν αποζημιώσει πλήρως όλους τους παθόντες και ζήτησαν την εφαρμογή της διάταξης του άρθρ. 381 παρ. 3 ΠΚ. Σύμφωνα με την εν λόγω διάταξη, το αξιόποινο εξαλείφεται υπό την προϋπόθεση ότι η ικανοποίηση των παθόντων συντελέστηκε χωρίς παράνομη βλάβη τρίτου. Το δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό, επισημαίνοντας ότι δεν απαιτείται να προσδιορίζεται ονομαστικά το τρίτο πρόσωπο που βλάπτεται, αλλά αρκεί η κρίση ότι έχουν διαπραχθεί από τους κατηγορουμένους εγκλήματα εις βάρος τρίτων, από τα οποία σώρευσαν παράνομα περιουσιακά οφέλη, τα οποία κατόπιν χρησιμοποίησαν για την αποφυγή της προβλεπόμενης από τον νόμο τιμωρίας.

Ειδικότερα, το δικαστήριο διερεύνησε και εντέλει αμφισβήτησε την προέλευση των χρημάτων με τα οποία οι κατηγορούμενοι αποζημίωσαν τα θύματα. Έτσι διαπίστωσε ότι, οι κατηγορούμενοι μπόρεσαν ευχερέστατα να καταβάλλουν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα χρηματικό ποσό άνω των 30.000 € για τις αποζημιώσεις, καίτοι ήταν ευκαιριακά απασχολούμενοι σε διάφορες εργασίες, τόσο οι ίδιοι όσο και οι οικείοι τους. Μάλιστα, το Δικαστήριο επικαλέστηκε τα δελτία της ποινικής τους κατάστασης (ήδη κατά το πρώιμο αυτό στάδιο διάγνωσης της ενοχής), από τα οποία προέκυψε ότι οι κατηγορούμενοι στην πραγματικότητα κατάφεραν να αποζημιώσουν τα θύματα «αξιοποιώντας» το εγκληματικό προϊόν προγενέστερων ομοειδών εγκληματικών συμπεριφορών στις οποίες επιδίδονται.

Ομοίως απορρίφθηκε ο προβληθείς αυτοτελής ισχυρισμός δύο κατηγορουμένων ότι η συμμορία απορροφάται στις πράξεις των διακεκριμένων κλοπών όπου οι κλοπές έγιναν από περισσότερους ενωμένους, διότι στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για δύο αυτοτελή εγκλήματα που συρρέουν αληθώς, για τα οποία το προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι διαφορετικό. Συγκεκριμένα το αδίκημα της συμμορίας προστατεύει τη δημόσια τάξη που τίθεται σε κίνδυνο, ενώ για τις διακεκριμένες κλοπές που τελέσθηκαν από δύο ή περισσότερους που είχαν οργανωθεί με σκοπό την τέλεση κλοπών, προστατευόμενο έννομο αγαθό κατά την κρατούσα γνώμη είναι η ιδιοκτησία (ΑΠ 527/2020, ΑΠ 958/2011).

Τέλος, το δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό περί ελαφρυντικής περίστασης της παρ. 2 εδ. δ’ του άρθρο 84 ΠΚ, δηλαδή ότι οι δράστες επεδίωξαν να άρουν ή να μειώσουν τις συνέπειες των πράξεων τους αποζημιώνοντας τους παθόντες, διότι έκρινε ότι αυτό έγινε προσχηματικώς και όχι ειλικρινώς.

Κατόπιν αυτών, επέβαλε συνολική ποινή κάθειρξης οκτώ (8) ετών στους δύο από τους κατηγορουμένους για τις πράξεις της διακεκριμένης κλοπής και σύστασης συμμορίας.