Προδικαστικά ερωτήματα προς ΣτΕ: «Η διάταξη της παρ.2 εδ. β του άρθρου 47 του ν.4987/2022, σύμφωνα με την οποία δεν απαιτείται η κοινοποίηση της ατομικής ειδοποίησης καταβολής – υπερημερίας της παρ. 1 του ιδίου άρθρου για την επιβολή κατάσχεσης στις περιπτώσεις κατάσχεσης χρηματικών ποσών ή απαιτήσεων στα χέρια του φορολογούμενου ή τρίτου, τελεί σε αρμονία με το κατοχυρωμένο στα άρθρα 20 παρ. 1 του Συντάγματος και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ δικαίωμα του οφειλέτη του Δημοσίου -φορολογούμενου σε έννομη δικαστική προστασία, συνιστάμενο στην άσκηση ανακοπής κατά της ατομικής αυτής ειδοποίησης, με την οποία δύναται να αμυνθεί αποτελεσματικά πριν την επιβολή του ανωτέρω αναγκαστικού μέτρου, δοθέντος ότι δύναται να ασκήσει κατά της πράξης της κατάσχεσης, την οποία εκ των υστέρων πληροφορείται, την ανακοπή που προβλέπει το άρθρο 217 του ΚΔιοικΔ και το άρθρο 65 παρ. 2 του νέου ΚΕΔΕ (σχετικά με την περίπτωση αρξαμένης ήδη εκτέλεσης); Περαιτέρω, εάν κριθεί υποχρεωτική η προηγούμενη νόμιμη κοινοποίηση ατομικής ειδοποίησης καταβολής - υπερημερίας και στις περιπτώσεις κατάσχεσης χρηματικών ποσών ή απαιτήσεων στα χέρια του φορολογούμενου ή τρίτου, εξετάζεται, στην περίπτωση που αυτή δεν έχει κοινοποιηθεί νομίμως στον οφειλέτη, το εάν ο οφειλέτης έχει λάβει πλήρη γνώση του χρέους και της καταχώρισης του ως εισπρακτέου εσόδου με άλλον τρόπο, ήτοι αν έχει λάβει γνώση των στοιχείων που θα του γνωστοποιούνταν με την ατομική ειδοποίηση καταβολής - υπερημερίας του άρθρου 47 παρ.1 του ν. 4987/2022;».