Μερική ανάκληση άδειας διαμονής ως προς τα χρονικά όρια που κατείχε Αλβανός υπήκοος ως κατιών Έλληνα υπηκόου, ένεκα έλλειψης -της αντικειμενικής προϋπόθεσης- της ύπαρξης ασφαλιστικής ικανότητας καθ’ όλη τη διάρκεια του τίτλου διαμονής∙ απόρριψη αιτήματος για ανανέωση άδειας διαμονής λόγω προσωποπαγούς δικαιώματος και επιβολή του μέτρου της επιστροφής με οικειοθελή αναχώρηση από τη Χώρα∙ απορρίπτεται η ένδικη αίτηση ακύρωσης, διότι, η έκδοση των επίμαχων πράξεων της Διοίκησης εχώρησε λόγω μη συνδρομής νόμιμης αντικειμενικής προϋπόθεσης και, ως εκ τούτου, κατ’ ενάσκηση δεσμίας αρμοδιότητας, ώστε δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας∙ εξάλλου, για την άσκηση της αρμοδιότητας ανάκλησης και ανανέωσης (κατά περίπτωση) της άδειας διαμονής δεν συνεκτιμώνται, κατ’ αρχήν, κριτήρια αναγόμενα στην προσωπική ή οικογενειακή κατάσταση του ενδιαφερομένου αλλοδαπού, αλλά κρίνεται εάν συντρέχουν ή όχι οι ειδικώς τασσόμενες προϋποθέσεις του νόμου∙ το γεγονός ότι οι λόγοι προστασίας της προσωπικής ή οικογενειακής ζωής δεν είναι, κατ’ αρχήν, ακουστοί κατά το στάδιο της εξέτασης των προϋποθέσεων ανάκλησης ή ανανέωσης (ή χορήγησης) τίτλου παραμονής, αλλά ενδεχομένως σε επόμενο (όπως αυτό λ.χ. της απομάκρυνσης του αλλοδαπού από τη Χώρα), δεν συνιστά παράβαση ούτε της ΕΣΔΑ∙ όσον αφορά στο κεφάλαιο με το οποίο επιβλήθηκε σε βάρος του αιτούντος το μέτρο της επιστροφής με οικειοθελή αναχώρηση από τη Χώρα, αυτό αποτελεί τον κανόνα αλλά και αυτόθροη συνέπεια της απόρριψης του αιτήματος ανανέωσης άδειας διαμονής, ενώ δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης του άρθρου 8 ΕΣΔΑ∙ μόνη η επίκληση από τον αιτούντα της επί σειρά ετών διαμονής του στη Χώρα, της εργασίας του και της απόκτησης ακίνητης περιουσίας  δεν είναι ικανή, προδήλως, να συγκροτήσει εξαιρετική περίσταση που θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη μη απομάκρυνσή του από την Ελλάδα, στην οποία, ελλείψει νόμιμης άδειας διαμονής μετά τη μερική ανάκληση του κατεχόμενου από αυτόν νομιμοποιητικού τίτλου και την απόρριψη του προαναφερθέντος αιτήματός του, παραμένει πλέον παράνομα  και να οδηγήσει τη Διοίκηση στην έκδοση απόφασης με περιεχόμενο διαφορετικό από την προσβαλλόμενη, ως προς το κεφάλαιό της με το οποίο διατάσσεται η οικειοθελής αναχώρησή του, ούτε δύναται να δικαιολογήσει την ακύρωση του μέτρου της επιστροφής∙ και τούτο, συνεκτιμωμένου, επιπλέον, ότι η ιδιότητα του αιτούντος ως πατέρα ανηλίκου τέκνου, που έχει φοιτήσει κατά το προηγούμενο σχολικό έτος σε νηπιαγωγείο της Χώρας, και αληθής υποτιθέμενη, ομοίως δεν επαρκεί για τη στοιχειοθέτηση εξαιρετικής περίστασης, δοθέντος ότι δεν προκύπτει ότι υφίσταται συμβίωση ή, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, επικοινωνία του με το -φερόμενο ως- τέκνο του ή, ακόμα, συνεισφορά του στην ανατροφή του τελευταίου και, πάντως, σταθμιζομένης και της μικρής ηλικίας αυτού, ενόψει της φοίτησής του σε νηπιαγωγείο, δεν προκύπτει η ανάπτυξη από το τελευταίο αδιάρρηκτων δεσμών με τη Χώρα, ενώ καθίσταται ευχερής ενδεχόμενη μετεγκατάστασή του στην Αλβανία∙ άλλωστε, οι σχέσεις του αιτούντος με τη μητέρα και την αδελφή του, που, όπως ισχυρίζεται, διαμένουν επίσης στη Χώρα, δεν εμπίπτουν, κατ’ αρχήν, στην έννοια της προστατευόμενης οικογενειακής ζωής, ως σχέσεις μεταξύ ενηλίκων, ενώ δεν προβάλλεται ούτε προκύπτει ότι υφίστανται μεταξύ τους ιδιαίτεροι δεσμοί εξάρτησης.