Προϋπόθεση για την καταβολή επιδόματος σοβαρής νοητικής υστέρησης είναι ο ασθενής να μην λαμβάνει για την ίδια αιτία οποιαδήποτε οικονομική ενίσχυση, όπως, μεταξύ άλλων, σύνταξη από ασφαλιστικό φορέα, η οποία υπερβαίνει το προβλεπόμενο στις οικείες διατάξεις ύψος της κατώτερης αναπηρικής σύνταξης του Ο.Γ.Α.∙ τέτοια, δε, οικονομική ενίσχυση, που αποκλείει τη χορήγηση του ως άνω επιδόματος, δεν αποτελεί η σύνταξη που χορηγείται σε αυτόν ως τέκνο θανόντος συνταξιούχου του e-Ε.Φ.Κ.Α∙ και τούτο, διότι το μεν επίμαχο επίδομα είναι προνοιακή παροχή, χορηγούμενη αποκλειστικώς μόνο λόγω της βαριάς νοητικής υστέρησης καθ’ εαυτής, την οποία από γεννήσεως εμφανίζει και με σκοπό την εφ’ όρου ζωής συντήρηση και περίθαλψή του, ενώ η σύνταξη ανίκανου προς εργασία τέκνου είναι παροχή κοινωνικής ασφάλισης, χρηματοδοτούμενη από καταβληθείσες εισφορές του ασφαλισμένου γονέα του, χορηγείται δε στον ίδιο λόγω της επέλευσης του ασφαλιστικού κινδύνου, με αποτέλεσμα, λόγω της διαφορετικής φύσης, σκοπού και χρηματοδότησης των δύο αυτών παροχών, να μη δύναται η μία να αποτελέσει κώλυμα για την καταβολή της άλλης∙ μειοψηφία.