Φορολογικές παραβάσεις. Τεκμήριο αθωότητας∙ δεν ανακύπτει ζήτημα παραβίασης του άρθρου 6 παρ. 2 ΕΣΔΑ στην περίπτωση που το διοικητικό δικαστήριο αποφαίνεται επί υπόθεσης επιβολής (φορολογικού) προστίμου για παραβατική συμπεριφορά η οποία δεν προκύπτει ότι είναι κατ’ ουσίαν ταυτόσημη ή, έστω, συναφής με εκείνη στην οποία αφορά η επικαλούμενη από τον προσφεύγοντα αθωωτική απόφαση του ποινικού δικαστηρίου∙ εξάλλου, ο καταλογισμός, γενικά, της παράβασης της λήψης και καταχώρισης εικονικών ως προς το πρόσωπο του εκδότη ή ανακριβών ως προς τις αξίες τιμολογίων ή δελτίων αποστολής – τιμολογίων προϋποθέτει την εκτέλεση των συναλλαγών για τις οποίες εκδόθηκαν τα εικονικά ή ανακριβή φορολογικά στοιχεία, ήτοι την παραλαβή των αγαθών, και, επιπλέον, τη γνώση της εικονικότητας ή της ανακρίβειας από τον προς καταλογισμό επιτηδευματία, χωρίς να ασκεί επίδραση στο κρίσιμο εν προκειμένω ζήτημα, ήτοι αυτό της ομοιότητας της παράβασης της λαθρεμπορίας, που συνίσταται στη λήψη υποτιμολογημένων κατά την εισαγωγή εμπορευμάτων, με την παράβαση της λήψης και καταχώρισης των εκδοθέντων για τα ίδια εμπορεύματα ανακριβών φορολογικών στοιχείων, η δικονομικής φύσης πρόβλεψη ότι το βάρος απόδειξης της καλής πίστης ως προς την εικονικότητα ή την ανακρίβεια φέρει ο φορολογούμενος επιτηδευματίας∙ περίπτωση καταλογισμού ένεκα παράνομης παραλαβής εμπορευμάτων (ενδυμάτων) και συνακόλουθης λήψη ανακριβών ως προς την αξία τιμολογίων ή δελτίων αποστολής – τιμολογίων (υποτιμολογημένων) από επιχείρηση∙ γίνεται δεκτή η ένδικη προσφυγή, εφόσον η επίδικη παραβατική συμπεριφορά του προσφεύγοντος είναι, αν όχι ταυτόσημη, σε κάθε περίπτωση όμοια με εκείνη στην οποία αφορά η επικαλούμενη από εκείνον αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου για το αδίκημα της λαθρεμπορίας, οπότε διαφορετική κρίση του Δικαστηρίου θα έθετε εν αμφιβόλω, και μάλιστα κατά τρόπο άμεσο και σαφή, την ορθότητα της απαλλακτικής κρίσης του ποινικού δικαστή, παραβιάζοντας, με τον τρόπο αυτόν, το τεκμήριο αθωότητας, δοθέντος ότι θα ήταν αντιφατικό να έχει κριθεί με την ανωτέρω ποινική απόφαση ότι ο προσφεύγων δεν γνώριζε το ότι τα εμπορεύματα που αγόρασε και παρέλαβε ήταν υποτιμολογημένα και ταυτόχρονα το Δικαστήριο να εξετάσει το αν ο προσφεύγων ήταν καλόπιστος ή μη ως προς την εικονικότητα – ανακρίβεια των παραστατικών στοιχείων που έλαβε και καταχώρισε στα βιβλία της επιχείρησής του για την αγορά και παραλαβή των ίδιων εμπορευμάτων.