Πρόσφατη νομολογία


15 Οκτ 2024

ΔΕφΤριπ Α148/2024: Κατά πλάσμα δικαίου παράσταση δικηγόρου. Παραδεκτός & βάσιμος λόγος ανακοπής ερημοδικίας που συμπληρώθηκε με το υπόμνημα (νομικοί λόγοι ανωτέρας βίας)

Ανακοπή ερημοδικίας∙ λόγοι ανωτέρας βίας∙ προσωρινή αναστολή νόμιμων και δικαστικών προθεσμιών για τη διενέργεια διαδικαστικών πράξεων λόγω του ιού COVID-19∙καθ΄ο μέρος προβάλλονται το πρώτον με το υπόμνημα τα μέτρα λόγω COVID ως πραγματικό γεγονός, απαραδέκτως προβάλλονται∙ καθ’ ό μέτρον όμως, προβάλλεται με το υπόμνημα, η ύπαρξη νομικών λόγων (νομοθετικών μέτρων λόγω COVID) που συγκροτούν τον λόγο ανωτέρας βίας (ένεκα της οποίας θα είχε θεωρηθεί ως εμπρόθεσμη η έφεση), τους οποίους νομικούς λόγους ο ανακόπτων θα ηδύνατο να έχει προβάλει κατά την συζήτηση της εφέσεως, εάν είχε και ο ίδιος κλητευθεί, ή εάν ο πληρεξούσιος δικηγόρος του είχε παρασταθεί πράγματι και όχι «τεκμαρτώς», παραδεκτώς ο λόγος αυτός της ανακοπής ερημοδικίας συμπληρώθηκε με το υπόμνημα∙ κρίνει ότι η κρινόμενη ανακοπή ερημοδικίας είναι αιτιολογημένη και βάσιμη, διότι, αφού το Δικαστήριο εθεώρησε την ανωτέρα βία που ήγαγε στην υπέρβαση της προθεσμίας εφέσεως, κατ’ αρχήν ως αποκλειστικώς πραγματικό γεγονός, επικλητέο και αποδεικτέο από τον ανακόπτοντα, όφειλε να μην έχει θεωρήσει ως πλήρως και πράγματι παριστάμενο τον ανακόπτοντα δια μόνης της δηλώσεως παραστάσεως του πληρεξουσίου δικηγόρου του, και να έχει καλέσει τον ίδιο ή τον κατά πλάσμα δικαίου φερόμενον ως παριστάμενον πληρεξούσιο δικηγόρο του, να καλύψουν την τυπική παράλειψη της μη τηρήσεως της προθεσμίας εφέσεως, προβάλλοντας τυχόν λόγους ανωτέρας βίας, κατ’ αρχήν πραγματικούς, αλλά και νομικούς, ούτως ώστε να μην στερηθεί ο ανακόπτων της δικαστικής ακροάσεως επί της εφέσεώς του. Επιβολή προστίμου ΚΟΚ, ποσού 8.000 €, επειδή o προσφεύγων κατελήφθη να έχει θέσει σε κυκλοφορία άνευ αδείας κυκλοφορίας φορτηγό όχημα∙ γίνεται εν μέρει δεκτή η ένδικη προσφυγή, καθώς ο ισχυρισμός του προσφεύγοντος, ότι αναγκάσθηκε στην κρίσιμη μετακίνηση μέχρι την οικία του, λόγω της διαρκείας του εκτελωνισμού, παρίσταται βάσιμος κατά το μέτρον που αναφέρεται, προδήλως, εις το κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας μη ενδεδειγμένον της σταθμεύσεως αυτών στην οδό, άνευ αδείας κυκλοφορίας και ανασφάλιστων προφανώς ακόμη, και στο επίσης κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας δυσχερές της ευρέσεως χώρου σταθμεύσεως τέτοιων οχημάτων σε χώρους σταθμεύσεως Ι.Χ. αυτοκινήτων, επρόκειτο δηλαδή για κατάσταση ανάγκης η οποία οδήγησε τον προσφεύγοντα στην παραβίαση της κατά νόμον τάξεως που διέπει την κυκλοφορία φορτηγών οχημάτων μετά ρυμουλκουμένου οχήματος, την οποία παραβίαση μόνο με όλως ιδιαίτερη επιμέλεια, ασυνήθη για τον μέσης επιμελείας διοικούμενο, θα ηδύνατο να έχει προλάβει, και τούτο όμως, κατά πάσα πιθανότητα, όχι πλήρως: όπως, εξασφαλίζοντας φυλασσόμενο ή περιφραγμένο χώρο για στάθμευση, οπότε η μετακίνηση του φορτηγού άνευ αδείας κυκλοφορίας, ήτοι άνευ εγγυήσεων οδικής ασφαλείας, θα ήταν η κατά το δυνατόν μικρότερη∙ αρχή αναλογικής ισότητος∙ επιβάλλει την, υπό των δικαστηρίων τουλάχιστον, θεώρηση των κατ’ αποκοπή οριζομένων από τον νόμο προστίμων, και δη των αυστηρών, ως προσδιορισμό ανωτάτου ορίου αυτών∙ μειώνει πρόστιμο στα 1.500 €.


Σύνδεσμος

ΔΕφΤριπ Α148/2024 - Πλήρες κείμενο »