Αίτηση ακύρωσης κατά απόφασης Υπουργού Εσωτερικών, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση διορισμού σε κενή οργανική θέση Υπουργείου, τέκνου αποβιώσαντος υπαλλήλου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 20 ν. 2266/1994 ∙ συνταγματικώς ανεκτή η δυνατότητα διορισμού στο Δημόσιο συγκεκριμένης κατηγορίας προσώπων κατ’ εξαίρεση από την κείμενη περί Α.Σ.Ε.Π. νομοθεσία∙ εν προκειμένω, η Ένορκη Διοικητική Εξέταση (Ε.Δ.Ε.) που διενεργήθηκε κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος του πατέρα του αιτούντος, παρά το γεγονός ότι συνέβη σε ογκολογικό νοσοκομείο από αδενοκαρκίνωμα παγκρέατος με μεταστάσεις, επήλθε κατά την εκτέλεση της ανατεθειμένης σε αυτόν υπηρεσίας, τελεί δε προς αυτήν σε σχέση αιτίου και αποτελέσματος, καθόσον στον θάνατό του συνετέλεσε, «πέραν κάθε άλλου παράγοντα, η εν γένει επικρατούσα … κατάσταση, με τις επιπτώσεις που αυτή ασκούσε, έχουσα άμεση και στενή επιρροή και σύνδεση με την εργασία του θανόντος υπαλλήλου», δεδομένου ότι «ως επικεφαλής του Τμήματος Διοικητικής Οργάνωσης, που ήταν αρμόδιο λόγω οργανογράμματος για πολλές από τις αλλαγές που θεσπίζονταν τότε, είχε εξ αντικειμένου και θέσεως, την πίεση και το βάρος του χειρισμού αυτού» και, συνεπώς, υφίσταται στην συγκεκριμένη περίπτωση αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της υπηρεσίας και του συμβάντος∙ αντιθέτως, με την προσβαλλόμενη εκδηλώθηκε άρνηση της Διοίκησης να ικανοποιήσει το αίτημα διορισμού του αιτούντος, με την αιτιολογία ότι δεν αποδεικνύεται επαρκώς και χωρίς αμφισβήτηση η σχέση αιτίου – αιτιατού μεταξύ του θανάτου του πατέρα του και της εκτέλεσης της υπηρεσίας του, χωρίς να προκύπτει ότι ερεύνησε εάν τα αίτια θανάτου του υπαλλήλου ήταν απότοκα της θέσης του ως επικεφαλής του ανωτέρω Τμήματος, που είχε την ευθύνη της αναμόρφωσης των Οργανισμών του Υπουργείου και των αποκεντρωμένων υπηρεσιών του, βάσει των μνημονιακών απαιτήσεων που προέβλεπαν μειώσεις μισθών, περικοπές θέσεων και απολύσεις υπαλλήλων και, μάλιστα, εντός ασφυκτικών χρονικών πλαισίων, ενόψει του άγχους και της πίεσης που του προκαλούσε η θέση αυτή, από την οποία γινόταν δέκτης της αγωνίας και ανησυχίας των συναδέλφων του ως προς το εργασιακό τους μέλλον και την διαβίωση των ίδιων και των οικογενειών τους υπό συνθήκες οικονομικής αβεβαιότητας και ανασφάλειας, όπως αναφέρεται στα στοιχεία του φακέλου∙ η άρνηση του Υπουργού να προβεί στον διορισμό του αιτούντος είναι ανεπαρκώς αιτιολογημένη και, ως εκ τούτου, πρέπει να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη και να αναπεμφθεί η υπόθεση στην Διοίκηση για νέα επαρκώς αιτιολογημένη κρίση∙ μειοψηφία.