Αστική ευθύνη Δημοσίου∙ ο εκάστοτε διοικητής των στρατιωτικών μονάδων υπεισέρχεται στις υποχρεώσεις του εργοδότη μιας επιχειρήσεως και οφείλει να λαμβάνει όλα τα προβλεπόμενα μέτρα προστασίας (μείωση της εκθέσεως σε επιβλαβείς παράγοντες, ενημέρωση και εκπαίδευση, μέτρα υγιεινής και ατομικής προστασίας, επίβλεψη) για την υγεία και την ασφάλεια του ένστολου προσωπικού, το οποίο, ακολούθως, υπεισέρχεται στη θέση των εργαζομένων μιας επιχειρήσεως∙ ως δε δραστηριότητες με εγγενείς ιδιαιτερότητες, που εξαιρούνται από την, κατ’ επέκταση, εφαρμογή των διατάξεων της νομοθεσίας για την υγιεινή και ασφάλεια στις επιχειρήσεις, πρέπει να θεωρηθούν μόνο εκείνες που σχετίζονται με αμιγώς στρατιωτικής φύσεως επιχειρήσεις ή εκπαίδευση∙ εξάλλου, στο πλαίσιο της επιβαλλόμενης από το Σύνταγμα προστασίας της δημόσιας υγείας καθιερώνεται υποχρέωση του εργοδότη, έστω και αν είναι το Δημόσιο, να μεριμνά για την ασφάλεια των εργαζομένων, όπως των ενστόλων του Πολεμικού Ναυτικού, που ήταν εκτεθειμένοι σε κίνδυνο λόγω της εκθέσεώς τους στους χώρους εργασίας τους στον αμίαντο, χωρίς να απαιτείται η επέκταση της εφαρμογής αντίστοιχων προστατευτικών διατάξεων για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων που εκτίθεται σε επιβλαβείς ουσίες∙ ανεπίτρεπτη παράλειψη οργάνων Ελληνικού Δημοσίου να λάβουν ειδικά μέτρα προστασίας και ασφαλείας, ώστε να αποτρέψουν την έκθεση του παθόντος στο τοξικό περιβάλλον του αμιάντου σε ελεύθερη μορφή κατά την εκτέλεση των υπηρεσιακών καθηκόντων του, με αποτέλεσμα να επέλθει ο θάνατός του από βαρύτατη νόσο (μεσοθηλίωμα υπεζωκότος)∙ επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης ένεκα ψυχικής οδύνης σε σύζυγο (60.000,00 €) και τέκνα (από 40.000,00 €).