Εξουσία Δικαστηρίου αναφορικά με πράξη φορολογικής αρχής, με την οποία φορολογείται το άγνωστης πηγής ή αιτίας ποσό τραπεζικού λογαριασμού που τροφοδότησε έμβασμα, και δη ως προς τον κρίσιμο χρόνο της επέλευσης της αντίστοιχης περιουσιακής προσαύξησης. Γίνεται δεκτή η ένδικη προσφυγή, καθώς ο ισχυρισμός των προσφευγόντων ότι τα ένδικα εμβάσματα προς τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελλάδα προέρχονται από διαθέσιμα τραπεζικού λογαριασμού των ιδίων σε πιστωτικό ίδρυμα της Κύπρου αρκεί, κατ’ αρχήν, για να αιτιολογήσει τις επίμαχες πιστώσεις, ως περιουσιακή προσαύξηση γεννηθείσα, όχι στην προκείμενη, αλλά σε προγενέστερη φορολογική περίοδο, επιρριπτομένου, περαιτέρω, του βάρους απόδειξης περί του αντιθέτου στη Φορολογική Διοίκηση∙ λαμβανομένου, δε, υπόψη ότι, καίτοι οι προσφεύγοντες ήδη είχαν προβάλει ισχυρισμό προς το ΚΕΦΟΜΕΠ περί προέλευσης των εν λόγω εμβασμάτων από δικό τους τραπεζικό τους λογαριασμό τηρούμενο στην Κύπρο και ότι η Φορολογική Διοίκηση δεν προέβη σε οποιαδήποτε ενέργεια προκειμένου να διαπιστωθεί ο χρόνος της επίδικης προσαύξησης περιουσίας τους, το Δικαστήριο, κατανέμοντας το βάρος απόδειξης, κρίνει ότι η Φορολογική Αρχή δεν απέδειξε την επίδικη προσαύξηση της περιουσίας κατά το επίμαχο οικονομικό έτος και, για τον λόγο αυτόν, πρέπει να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.