Το αιτούν δικαστήριο (Bundesfinanzhof, Ομοσπονδιακό Φορολογικό Δικαστήριο, Γερμανία) κατέθεσε στο ΔΕΕ αίτηση προδικαστικής απόφασης, στο πλαίσιο της δίκης μεταξύ Finanzamt T (φορολογική αρχή, Γερμανία) και του S (γερμανικό ίδρυμα δημοσίου δικαίου και δεσπόζουσα οντότητα ενός πανεπιστημίου, το οποίο διαχειρίζεται ένα πανεπιστημιακό νοσοκομειακό τμήμα, και της εταιρίας U GmbH) σχετικά με την επιβολή στο τελευταίο φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) για το φορολογικό έτος 2005. Περιεχόμενο της αίτησης συνιστά η ερμηνεία του άρθρου 2 σημ. 1 και του άρθρου 4 §4 εδ. β΄ της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ περί εναρμόνισης των νομοθεσιών των Κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών. Σημειώνεται ότι ήδη από το 2007 η έκτη οδηγία καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από την Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, εντούτοις η επίδικη διαφορά διέπεται από την έκτη οδηγία, λαμβανομένου υπόψη του χρόνου των πραγματικών περιστατικών της διαφοράς της κύριας δίκης. Κατά τις σχετικές διατάξεις της καταργηθείσας Οδηγίας, σε ΦΠΑ υπόκεινται οι παραδόσεις αγαθών και οι παροχές υπηρεσιών, που πραγματοποιούνται εξ επαχθούς αιτίας στο εσωτερικό της χώρας υπό υποκειμένου στο φόρο, που ενεργεί υπό την ιδιότητά του αυτήν, ενώ κάθε Κράτος μέλος έχει την ευχέρεια να θεωρεί ως ένα υποκείμενο στον φόρο, τα εγκατεστημένα στο εσωτερικό της χώρας πρόσωπα, τα οποία είναι μεν ανεξάρτητα μεταξύ τους από νομικής άποψης, συνδέονται όμως στενά από χρηματοδοτικής, οικονομικής και οργανωτικής πλευράς. Συνεπώς, τα Κράτη, οι περιφέρειες, οι νομοί, οι δήμοι και κοινότητες και οι λοιποί οργανισμοί δημοσίου δικαίου δεν θεωρούνται ως υποκείμενοι στον φόρο για τις δραστηριότητες ή πράξεις, τις οποίες πραγματοποιούν ως δημοσία εξουσία, έστω και αν, επ’ ευκαιρία αυτών των δραστηριοτήτων ή πράξεων, εισπράττουν δικαιώματα, τέλη, εισφορές ή άλλες επιβαρύνσεις. Κατά πάγια νομολογία του ΔΕΕ, η παροχή υπηρεσιών υπόκειται στον ΦΠΑ μόνον αν υφίσταται, μεταξύ του παρέχοντος τη σχετική υπηρεσία και του λήπτη της, έννομη σχέση στο πλαίσιο της οποίας ανταλλάσσονται παροχές, η δε αμοιβή που λαμβάνει ο παρέχων την υπηρεσία συνιστά την πραγματική αντιπαροχή για την υπηρεσία που παρέχεται στον λήπτη. Το Δικαστήριο έκρινε ότι το άρθρο 2, σημείο 1, και το άρθρο 4, παράγραφος 4, δεύτερο εδάφιο, της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ έχουν την έννοια ότι οι παροχές υπηρεσιών εξ επαχθούς αιτίας μεταξύ προσώπων που ανήκουν στον ίδιο όμιλο, ο οποίος αποτελείται από πρόσωπα τα οποία είναι μεν ανεξάρτητα μεταξύ τους από νομική άποψη, συνδέονται όμως στενά από χρηματοδοτική, οικονομική και οργανωτική άποψη και έχει χαρακτηριστεί από κράτος μέλος ως ένας και μοναδικός υποκείμενος στον φόρο, δεν υπόκεινται στον φόρο προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ), ακόμη και στην περίπτωση που ο οφειλόμενος ή ο καταβληθείς από τον λήπτη των υπηρεσιών ΦΠΑ δεν μπορεί να εκπέσει ως φόρος επί των εισροών.