Ένα ταμιευτήριο στη Γερμανία (κρατίδιο της Έσσης) γνωστοποίησε στον HBDI (Επίτροπο προστασίας δεδομένων και ελεύθερης πληροφόρησης του ομόσπονδου κράτους της Έσσης), κατά το άρθρο 33 του ΓΚΠΔ, παραβίαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα λόγω του γεγονότος ότι υπάλληλος του ταμιευτηρίου είχε επανειλημμένως πρόσβαση, χωρίς να έχει εξουσιοδοτηθεί προς τούτο, σε δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα του TR, ενός εκ των πελατών του. Το ταμιευτήριο δεν γνωστοποίησε στον TR την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων του. Παράλληλα, ο TR κατήγγειλε την παράλειψη γνωστοποίησης σε αυτόν της παραβίασης των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που τον αφορούσαν, κατά παράβαση του άρθρου 34 του ΓΚΠΔ. Επέκρινε επίσης τη διάρκεια της διατήρησης από το ταμιευτήριο των αρχείων καταγραφής πρόσβασης, η οποία οριζόταν σε τρεις μόνον μήνες, καθώς και τα εκτεταμένα δικαιώματα πρόσβασης στα δεδομένα αυτά υπέρ των μελών του προσωπικού του. Ο HBDI ενημέρωσε τον TR ότι το ταμιευτήριο δεν είχε παραβεί το άρθρο 34 του ΓΚΠΔ, καθόσον η εκτίμηση του ταμιευτηρίου ότι η διαπραχθείσα παραβίαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα δεν έθετε σε υψηλό κίνδυνο τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του TR κατά την έννοια του συγκεκριμένου άρθρου δεν ήταν προδήλως εσφαλμένη. Κατόπιν τούτων, ο TR άσκησε ένδικη προσφυγή κατά της ανωτέρω απόφασης ενώπιον του διοικητικού πρωτοδικείου Wiesbaden (Verwaltungsgericht Wiesbaden), ζητώντας να υποχρεωθεί ο HBDI να παρέμβει κατά του ταμιευτηρίου. Το διοικητικό πρωτοδικείο απέστειλε το υπό κρίση προδικαστικό ερώτημα. Το ΔΕΕ έκρινε ότι, κατά την έννοια των άρθρων 57 § 1 στοιχ. αʹ και στʹ, 58 § 2 και 77 § 1 του Καν. (ΕΕ) 2016/679, όταν διαπιστώνεται παραβίαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, η εποπτική αρχή δεν υπέχει υποχρέωση να λάβει διορθωτικό μέτρο, ιδίως δε να επιβάλει διοικητικό πρόστιμο, δυνάμει του άρθρου 58 § 2 του κανονισμού αυτού, στην περίπτωση που μια τέτοια παρέμβαση δεν είναι κατάλληλη, αναγκαία ή αναλογική ώστε να θεραπευθεί η διαπιστωθείσα ανεπάρκεια και να διασφαλιστεί πλήρης συμμόρφωση με τον εν λόγω κανονισμό.