Απ. Γεωργιάδης, Οικογενειακό Δίκαιο, 2014
Το Οικογενειακό Δίκαιο διαφέρει ουσιωδώς από τα άλλα τμήματα του Αστικού Δικαίου που συγκροτούν το λεγόμενο «περιουσιακό δίκαιο», γιατί αυτά είναι ατομοκεντρικά· έχουν ως αντικείμενό τους το «άτομο» ως φορέα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, όπως αυτό λειτουργεί στο πλαίσιο της ιδιωτικής αυτονομίας. Αντίθετα το Οικογενειακό Δίκαιο είναι ανθρωποκεντρικά προσανατολισμένο. Στον πυρήνα των ρυθμίσεών του βρίσκεται ο άνθρωπος στο πλαίσιο της οικογένειας, του κοινωνικού αυτού κυττάρου· της βασικής μονάδας παραγωγής και διαμόρφωσης των ανθρώπων σε προσωπικότητες. Γι' αυτό και στο Σύνταγμα (άρθρο 21 § 1) ορίζεται ότι «η οικογένεια, ως θεμέλιο συντήρησης και προαγωγής του Έθνους …, τελεί υπό την προστασία του Κράτους».
Κατά τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες το Οικογενειακό Δίκαιο του Αστικού Κώδικα έγινε αντικείμενο σημαντικών νομοθετικών αναθεωρήσεων με σκοπό να προσαρμοστεί στις ραγδαίες κοινωνικές, τεχνολογικές και πολιτισμικές αλλαγές, οι οποίες μετέβαλαν άρδην και με ταχύτατους ρυθμούς τις βιοτικές συνθήκες, τον τρόπο σκέψης και τις πολιτισμικές αξίες εντός του κοινωνικού σώματος.
Είναι συνεπώς ευεξήγητο ότι η ενασχόληση σήμερα με τον δικαιικό τούτο κλάδο, όπως αυτός εξελίχθηκε θεσμικά στο καινούργιο κοινωνικό και αξιακό περιβάλλον, αποτελεί ιδιαίτερη πρόκληση για τον πανεπιστημιακό δάσκαλο και νομικό.
Με το παρόν έργο ο συγγραφέας φιλοδοξεί να παραδώσει στον νομικό κόσμο της χώρας ένα αξιόπιστο και τεκμηριωμένο εγχειρίδιο του ισχύοντος Οικογενειακού Δικαίου, εμπλουτισμένο με την πιο πρόσφατη βιβλιογραφία και νομολογία, που να αποτελεί επιστημονικό έργο χρήσιμο και στους νομικούς της πράξης (δικαστές, δικηγόρους, συμβολαιογράφους, ληξίαρχους κ.λπ.).
Διαθέσιμο σε:
