Μ. Τσερτσίδης, Το δικαίωμα διεξαγωγής αποδείξεων του κατηγορουμένου, 2022
Το δικαίωμα διεξαγωγής αποδείξεων αποτελεί ένα από τα πιο αξονικά και σταθερά επίκαιρα ζητήματα του ποινικού δικονομικού δικαίου και για αυτό η βελτίωση της λειτουργίας του αποτέλεσε προτεραιότητα του νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, όπου για πρώτη φορά προβλέπεται ρητά στο άρθρο 102 ΚΠΔ το εν λόγω δικαίωμα κατά μήκος της προδικασίας συνδεόμενο με την αρχή της δικαιότητας της διαδικασίας. Συνάμα, στο νέο Κώδικα Ποινικής Δικονομίας προωθούνται μεταρρυθμίσεις, που βελτιώνουν το δικονομικό περιβάλλον λειτουργίας του εν λόγω δικαιώματος σε όλο το φάσμα της ποινικής διαδικασίας και κινούνται στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της θέσης των διαδίκων και του λειτουργικού ρόλου του Εισαγγελέα, της αποτελεσματικότερης προστασίας του δικαιώματος υπεράσπισης, της τόνωσης του αισθήματος αυτονομίας της εκφοράς δικαστικής κρίσης, της ποιοτικής βελτίωσης της αιτιολόγησης των δικαστικών κρίσεων και της προσπάθειας να επανέλθει το ποινικό δικονομικό σύστημα στην ταχύτητα, που πράγματι εξυπηρετεί τη σύνθετη στοχοθεσία της ποινικής δίκης.
Όλες τις προαναφερθείσες αντίρροπες τάσεις, που χαρακτηρίζουν το δικαίωμα διεξαγωγής αποδείξεων, αντιμετωπίζει ενδελεχώς και με επιστημονική αρτιότητα η παρούσα μονογραφία, η οποία διαρθρώνεται στα ακόλουθα έξι μέρη: το πρώτο μέρος αφιερώνεται στη δικαιοθεωρητική θεμελίωση και τη συστηματική ένταξη του δικαιώματος διεξαγωγής αποδείξεων του κατηγορουμένου, στο δεύτερο μέρος ερευνώνται οι υπερνομοθετικές βάσεις θεμελίωσης του δικαιώματος και το ελάχιστο εγγυητικό του περιεχόμενο, στο τρίτο μέρος εξετάζεται αναλυτικά η θεμελίωση και η λειτουργία του δικαιώματος στην προπαρασκευαστική διαδικασία και στη διαδικασία στο ακροατήριο του ΚΠΔ, στο τέταρτο μέρος αναπτύσσεται η θεμελίωση και η δικονομική μεταχείριση του δικαιώματος στην προδικασία του ΚΠΔ, το πέμπτο μέρος αφιερώνεται στη δικαιοθεωρητική, κανονιστική και πρακτική ενασχόληση με το ζήτημα της επιρροής του δικαιώματος στο χρονισμό της ποινικής δίκης, ενώ στο τελευταίο μέρος αντιπαραβάλλονται τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της θεμελίωσης του δικαιώματος διεξαγωγής αποδείξεων του κατηγορουμένου σε ένα αγγλοαμερικανικών βάσεων ποινικό δικονομικό μοντέλο σε σύγκριση με το κατά βάση ηπειρωτικό μικτό δικονομικό μοντέλο του ΚΠΔ.
Η παρούσα μονογραφία στοχεύει να υποστηρίξει τον δικηγόρο της πράξης και τον εφαρμοστή του δικαίου στα ζητήματα, που άπτονται του δικαιώματος διεξαγωγής αποδείξεων, αξιοποιώντας παράλληλα πλούσιο νομολογιακό υλικό.
Διαθέσιμο σε:
