Κ. Μπακόπουλος, Συμβολές στο Εργατικό Δίκαιο, 2017
Στο ανά χείρας βιβλίο συγκεντρώνονται οι δημοσιευμένες σε διάφορα ελληνικά και γερμανικά νομικά περιοδικά και συλλογικά έργα μελέτες του Συγγραφέα επί διαφόρων ζητημάτων του εργατικού δικαίου, ταξινομημένες σύμφωνα με το περιεχόμενό τους σε θεματικές ενότητες και με χρονολογική σειρά εντός εκάστης ενότητας. Έχουν προστεθεί και τα κείμενα δύο σχετικά πρόσφατων εισηγήσεων σε ημερίδες εργατικού δικαίου στο εξωτερικό (τα υπ’ αριθ. 1 και 3 του Έκτου Μέρους), που δεν έχουν δημοσιευθεί στο νομικό τύπο, αλλά υποβλήθηκαν στους οργανωτές σε αυτή την τελική μορφή.
Οι μελέτες εκτείνονται χρονικά σε βάθος 20ετίας (υπάρχουν και κάποιες παλαιότερες). Αυτό ευλόγως θέτει το ερώτημα της επικαιρότητάς τους. Το δίκαιο είναι ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται, νομοθετικά και νομολογιακά. Αυτό ισχύει κατά μείζονα λόγο για το εργατικό δίκαιο στη χώρα μας, που έχοντας δεχθεί όλη την πίεση της οικονομικής κρίσης θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως μια περίπτωση ‘αλλαγής παραδείγματος’. Παρά ταύτα, συμπτωματικά ή μη, οι περισσότερες από τις μελέτες απηχούν ισχύον ακόμη δίκαιο. Από άποψη δε θεματολογίας, πραγματεύονται κομβικά, διαχρονικώς επίκαιρα ζητήματα του εργατικού δικαίου, που καθημερινά απασχολούν τη νομολογία. Παράλληλα, πολλές από αυτές παρακολουθούν τις εξελίξεις της «μνημονιακής» νομοθεσίας των τελευταίων ετών και της σχετικής νομολογίας μέχρι πολύ πρόσφατα. Οπότε, για όλους αυτούς τους λόγους, πιθανώς να διατηρούν και σήμερα κάποια χρησιμότητα για τον συνάδελφο νομικό.
Ένα άλλο συνεκτικό στοιχείο του τόμου αυτού νομίζω ότι είναι η ενιαία μεθοδολογική προσέγγιση. Αυτή συνίσταται στο σεβασμό στον ισχύοντα κανόνα δικαίου έτσι όπως έχει γραμματικά και νοηματικά αποτυπωθεί, στην προσήλωση στους αναγνωρισμένους κανόνες ερμηνείας –και με επίγνωση των ορίων τους– και στη χρήση με φειδώ των ρητρών αισθήματος δικαίου ως εργαλείου συναγωγής νομικών συμπερασμάτων. Ειδικά στο εργατικό δίκαιο, που ο λόγος ύπαρξής του θεωρείται ότι είναι η προστασία του μισθωτού, η προσφυγή στη ρήτρα του άρθρου 281 ΑΚ γίνεται ίσως περισσότερο συχνά απ’ όσο θα έπρεπε και με αβέβαια όρια. Έτσι οι κανόνες σχετικοποιούνται, όλα καταλήγουν να είναι θέμα στάθμισης συμφερόντων και ο καθένας είναι πεπεισμένος για την ορθότητα της άποψής του. (Παρεμπιπτόντως, αναφορικά με τον προστατευτικό ρόλο του εργατικού δικαίου, εκείνο που συχνά περνά απαρατήρητο είναι το ότι η καλύτερη προστασία για τον εργαζόμενο είναι μια καλά αμειβόμενη θέση εργασίας, την οποία μόνο υγιείς επιχειρήσεις μπορούν να προσφέρουν.)
Διαθέσιμο σε:
