Πρόσφατη νομολογία


27 Μαΐ 2020

ΣτΕ 766/2020 Τμ.Ε΄: Δυνατότητα μετατροπής σε ναυπηγείο της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης Περάματος από τον ΟΛΠ

Με την υπό κρίση αίτηση, ζητήθηκε η ακύρωση της απόφασης …/…/8.2018 της Επιτροπής Εξέτασης Ενδικοφανών Προσφυγών του άρθρου 31 του ν. 3982/2011 της Γενικής Γραμματείας Βιομηχανίας του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης, με την οποία απερρίφθη ενδικοφανής προσφυγή της αιτούσας κατά της απόφασης …/.../6.2018 της Διεύθυνσης Βιομηχανίας, Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Περιφέρειας Αττικής. Με την τελευταία αυτή απόφαση είχε απορριφθεί αίτημα της αιτούσας για την εγκατάσταση ναυπηγείου στην περιοχή της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος. Σύμφωνα με την αιτούσα, η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος αποτελεί μέρος της Χερσαίας Ζώνης Λιμένος και υπάγεται σε ίδιο νομοθετικό καθεστώς, ως Ζώνη ειδικών χρήσεων, κειμένη εκτός αστικού ιστού, εκτός οικιστικής περιοχής και εκτός πολεοδομικού σχεδίου του Δήμου Περάματος, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τύχει εφαρμογής στην επίδικη υπόθεση το άρθρο 17 του ν. 3325/2005. Ωστόσο, ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, δεδομένου ότι η περιοχή εγκατάστασης του ναυπηγείου της αιτούσας εμπίπτει, πάντως, στο ηπειρωτικό τμήμα της Περιφέρειας Αττικής και διέπεται κατ’ αρχήν από τις απαγορευτικές διατάξεις του άρθρου 17 του ν. 3325/2005, στον οποίον υπάγεται, ελλείψει ρητής εξαίρεσης, και η ναυπήγηση / επισκευή πλοίων. Επίσης, με το άρθρο 15 του ν. 4081/2012 κυρώθηκε η απόφαση της ΕΣΑΛ …/.../2003 και θεραπεύθηκε η μη νόμιμη θέσπιση χρήσεων γης με κανονιστική πράξη άλλη από το π.δ/γμα. Ειδικότερα, η πρόβλεψη, στο νόμο πλέον, του τμήματος της χερσαίας ζώνης λιμένος «περιοχή Περάματος, από εταιρεία ΕΤΕΚΑ μέχρι λιμενίσκο Ε», ως αφιερωμένου στη “ναυπηγοεπισκευαστική δραστηριότητα” και συνυφασμένου με αυτήν, αφορά κάθε βαθμό όχλησης, δηλαδή και τη μεσαία και υψηλή όχληση, ασχέτως αν η εν λόγω διάταξη δεν το ορίζει ρητώς. Τούτο δικαιολογείται από ιστορικούς λόγους, συνδεόμενους με την παλαιόθεν άσκηση της δραστηριότητας της ναυπηγοεπισκευής στο Πέραμα, η οποία μόνον κατ’ εξαίρεση μπορεί να αντιστοιχεί σε χαμηλή όχληση• σημειώνεται μάλιστα ότι, σύμφωνα με την αναφερθείσα στη ΥΑ οικ. 2584/99/Φ.Ν.2545/2003 (ασχέτως του ότι αυτή δεν αποτέλεσε εν προκειμένω το έρεισμα για τον καθορισμό της χρήσης στο Πέραμα), οι ΝΑ.ΖΩ. αποτελούσαν περιοχές εγκατάστασης των οικείων δραστηριοτήτων κάθε όχλησης, δηλαδή ακόμη και υψηλής. Υπό τις εξαιρετικές αυτές περιστάσεις, η δυνατότητα ίδρυσης νέας επιχειρηματικής δραστηριότητας ναυπηγοεπισκευής, ανεξαρτήτως επιπέδου όχλησης, που ισχύει μετά το ν. 4081/2012 στη Ν/Ε Ζώνη του Περάματος (χρήσης Ε.Ο. κατά το π.δ. 84/84), αν και επαχθέστερη για το περιβάλλον -σε σχέση προς την προηγουμένως ισχύουσα, βάσει του άρθρου 17 παρ. 2 του ν. 3325/2005, γενική απαγόρευση ίδρυσης νέας δραστηριότητας μέσης ή υψηλής όχλησης σε περιοχές προοριζόμενες για την εγκατάσταση βιομηχανιών εντός των ορίων της Περιφέρειας Αττικής -, συνιστά σημειακή και επιτρεπτή, κατά το άρθρο 24 του Συντάγματος, ρύθμιση. Προς τούτο συνηγορεί και το γεγονός ότι η κατά το άρθρο 17 παρ. 2 του ν. 3325/2005 απαγόρευση εγκατάστασης, εντός των ορίων της Περιφέρειας Αττικής, νέων δραστηριοτήτων μέσης και υψηλής όχλησης, σε περιοχές που προορίζονται για την εν γένει εγκατάσταση βιοτεχνιών και βιομηχανιών, τελεί υπό την επιφύλαξη όχι μόνον των εξαιρέσεων που προβλέπονται στο άρθρο 27 του νόμου, αλλά και της ύπαρξης ειδικών διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας “που ρυθμίζουν παράλληλα θέματα εγκατάστασης και λειτουργίας των δραστηριοτήτων που διέπονται από τον παρόντα νόμο”, ως τέτοια δε ειδικότερη διάταξη, που δεν θίγεται από το άρθρο 17 του ν. 3325/2005, όπως τροποποιήθηκε και επαναλήφθηκε με το ν. 4155/2013, πρέπει να θεωρηθεί και η προβλεφθείσα στο άρθρο 15 του ν. 4081/2012 χρήση στην περιοχή του Περάματος, υπό την ανωτέρω έννοια. Ενόψει των ανωτέρω, η κρίση της Διοίκησης ότι η ίδρυση νέου ναυπηγείου στην περιοχή του Περάματος απαγορεύεται από το άρθρο 17 του ν. 3325/2005 παρίσταται μη νομίμως αιτιολογημένη. Η υπόθεση, κατόπιν ακυρώσεως της προσβαλλομένης, αναπέμπεται στη Διοίκηση προς νέα νόμιμη κρίση.


Σύνδεσμος

ΣτΕ 766/2020 Τμ.Ε΄ - Πλήρες κείμενο »