Α. Αιμιλιανίδης, Η υπέρβαση του Κυπριακού Συντάγματος, 2006
Η παρούσα μελέτη έχει ως στόχο να αξιολογήσει νομικώς τις διάφορες προσπάθειες για υπέρβαση του κυπριακού Συντάγματος, αναλύοντας ουσιαστικά το σύνολο της συνταγματικής ιστορίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν υπάρχει, ίσως, άλλο κράτος στο οποίο να επιχειρήθηκε υπέρβαση του συνταγματικού κειμένου τόσο επίμονα και με τόσο διαφορετικούς τρόπους. Από την άρνηση των συνταγματικά προβλεπόμενων οργάνων να εφαρμόσουν ρητές συνταγματικές διατάξεις κατά την περίοδο 1960 – 1963, ως το διπλασιασμό της συνταγματικής τάξης με την επίκληση του δικαίου της ανάγκης.
Από την τουρκοκυπριακή ανταρσία του 1963, με την οποία επιχειρήθηκε η κατάλυση της συνταγματικής τάξης, ως το πραξικόπημα του 1974, το οποίο είχε ως στόχο την ανατροπή της συνταγματικής τάξης. Από την τουρκική εισβολή του 1974 και κατοχή του 36.4% του κυπριακού εδάφους, ως τη συνεχιζόμενη προσπάθεια της Τουρκίας για δημιουργία δύο κρατών στην Κύπρο κατά παράβαση του Συντάγματος. Από τις προτάσεις Μακαρίου για αναθεώρηση του Συντάγματος το 1963, ως την πρώτη αναθεώρηση του Συντάγματος μέσα από την επίκληση του δικαίου της ανάγκης. Και από την προσπάθεια για συνολική επίλυση του κυπριακού προβλήματος μέσα από την ψήφιση ενός νέου Συντάγματος, ως την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε. και την προσπάθεια για ριζική αναθεώρηση του κυπριακού Συντάγματος με δημοψήφισμα. Είναι εμφανές ότι η προσπάθεια για λειτουργία του κυπριακού Συντάγματος, περιλαμβάνει μια παράλληλη προσπάθεια για υπέρβαση του κυπριακού Συντάγματος. Υπέρβαση, που άλλοτε θεωρήθηκε ως απαραίτητη για να διατηρήσει το κυπριακό Σύνταγμα σε ισχύ, όπως η εφαρμογή του δικαίου της ανάγκης, και άλλοτε συνιστούσε προσπάθεια κατάργησης της συνταγματικής τάξης, όπως η ανακήρυξη της «ΤΔΒΚ» ή αντικατάστασης της συνταγματικής τάξης, όπως η υποβολή του σχεδίου Ανάν σε χωριστά δημοψηφίσματα.
Διαθέσιμο σε:
